We zaten vanmorgen met onze kleinzoon aan het ontbijt. Opa Bert was in sportkleding gehuld, want hij ging na het eten naar de Leidse IJshal om met de "Krasse knarren" te gaan schaatsen. Onderweg was de grote vraag, hoe hoog de opkomst zou zijn. Zouden we wel boven de 5 van donderdag uit komen?
Dat viel reuze mee. Uiteindelijk reden we met een elftal "Krasse knarren", terwijl er nog 2 losse schaatsers hun rondjes maakten. We reden weer de gebruikelijke piramide met tijdens dat blok slecht 1 kopman om zo min mogelijk wisselingen te krijgen. Iedereen kon zo voldoende afstand van elkaar bewaren. Verder werd de maximumsnelheid van 25 kilometer per uur goed in acht genomen.
Uiteraard nam ik de 25 rondjes voor mijn rekening. Henk Distelvelt twijfelde, of ik niet teveel rondjes had gereden en deed dat, wijzend op de rondenteller met de vraag: "Heb je wel goed geknipt?"
Ik wees direct naar Edwin Minnee, die 3 meter verderop stond en antwoordde: "Hij kan veel beter knippen!"
Verder verliep de training net als het ijs: gladjes.
Na de presentielijst van de "Krasse knarren" bij de kassa ingeleverd te hebben, fietste ik naar huis om me te douchen, waarna ik naar het huis van mijn schoonouders reed.
Mijn vrouw, haar vader en Faas waren een stuk gaan wandelen. Ik wist, waar ze naar toe waren en liep hen op deze novemberdag, die net zo warm was als gisteren, achterna. Toen ik hen trof, wandelde ik uiteraard met hen mee. Onderweg kwamen we aardig wat paddenstoelen tegen.
Om half 2 fietsten we weer naar huis toe. Op de Velostrada zagen we een drietal fotografen met telelenzen. Als je dat ziet, dan weet je, dat er iets bijzonders te te zien is. In dit geval bleek het een slechtvalk te zijn die hoog in een hoogspanningsmast zat.
(Foto Arie Ouwerkerk)
Voor de vogels in de buurt is dit reuze spannend. Er waren er dan ook niet veel te zien....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten