Tuinfeest in coronatijd

De mooiste dag van mijn leven was 37 jaar geleden. Op die dag werd mijn oudste dochter geboren. Teer jong leven in je armen is iets heel bijzonders, dat niet goed in woorden is te vangen. Ook het weer was op de dag, waarop ik vader werd, fantastisch mooi. Na lichte nachtvorst werd het 's middags heerlijk warm weer.

Die bijzondere dag werd er een datumrecord gevestigd, dat tot de dag van vandaag heeft standgehouden. Vanmiddag werd het record van 16,5 graden Celsius verbroken. Het staat nu op 16,7 graden.

Het is de twaalfde keer dit jaar, dat er een datumrecord is verbroken. Allemaal waren het in deze tijd van klimaatopwarming warmterecords.

Een gewoon verjaardagsfeest zit er in deze coronatijd niet in. Maar wij hadden iets bedacht, dat we deze dag toch een bijzonder tintje konden geven. Samen lunchen op de volkstuin.
Ada en ik fietsten om half 11 naar de tuin toe, waar we op het terras een opstelling maakten, waarop we met gemak de anderhalve meter afstand konden bewaren.

Ik gaf de planten in het nieuwe aardbeienbed water, zodat zij beter konden gaan wortelen.

Rond het middaguur kwam onze kleinzoon met zijn moeder. Gekoesterd door de herfstzon aten we pompoensoep met broodjes. Met zijn vieren hadden we een tuinfeest in coronatijd.

Een kleine 2 uur later vertrok onze dochter naar haar huis en namen wij onze kleinzoon mee, die een nachtje kwam logeren. Ondertussen hadden we wat paddenstoelen in een holle biels ontdekt.

Het was een klein tuinfeestje, waarbij deze kleine paddenstoelen wonderwel pasten.