maandag 18 maart 2024

Aad Kagenaar

In het Leidsch Dagblad stond een In Memoriam van Aad Kagenaar

(Klik op de afbeelding om deze leesbaar te maken)
De levensloop van deze Rijnsburgse schaatstrainer wordt goed beschreven, evenals zijn verdiensten voor de schaatssport in onze omgeving. Jarenlang heeft hij zich met zijn vrouw Corrie ingezet voor het het District Sassenheim van de KNSB met een bijzondere passie voor het jeugdschaatsen.
Op het ijs heeft hij zich met het uitrijden van de Elfstedentochten van 1985 en 1986 als schaatser voldoende bewezen.
Aad, bedankt voor je inzet voor de schaatssport.
Rust zacht.

Steunkousen

Na afgelopen vrijdag de Bert Grotenhuis Bokaal op de Haarlemse IJsbaan met 503 rondjes succesvol te hebben afgerond, zou ik vanmorgen weer de eerste schreden op het ijs gaan maken. Dat zou ik doen op de ijsvloer van IJshal De Vliet, waar ik voor de Schaatsschool de beginnersgroep les zou geven.

Met een minimumtemperatuur van ruim 10 graden was de fietsrit niet bepaald koud te noemen. De benen kon ik lekker losrijden tijdens de fietsrit. Desondanks voelde de bovenbenen vrij zwaar aan bij het eerste rondje op de 250-meterbaan. Met zulke benen had ik vrijdag geen Alternatieve Elfstedentocht kunnen volbrengen.

Er was een paar schaatsers op de beginnersgroep afgekomen, zodat ik veel individuele aandacht kon geven. De nadruk lag op het boven het standbeen komen en de zijwaartse afzet. Voor deze trainer hield dat in, dat hij zich niet bovenmatig hoefde in te spannen en de schaatsles een prima hersteltraining werd.

Bij de koffie en thee hadden we het over de fatbikes, die de fietspaden af en toe gevaarlijk maken. Het zoveelste voorbeeld van falend overheidsbeleid. In alles is het een brommer geworden. Waarom niet meteen een helmplicht ingevoerd, een minimumleeftijd van 16 jaar en een brommerrijbewijs verplicht gesteld? Nu wordt je als argeloze fietser soms verrast door kinderen, die een fatbike niet kunnen mannen. Een brommer hoorde je tenminste aankomen!

Op weg naar huis fietste ik naar Leiden-Noord, waar ik de bestelde steunkousen voor mijn vrouw haalde. Ja, dat krijg je ervan, als je met mij getrouwd bent. Dan kun je wel wat steun gebruiken....

Na thuis samen geluncht te hebben, fietste mijn vrouw naar de volkstuin, terwijl ik de 2 paar buitenijzers, die ik meegenomen had naar Haarlem, sleep. Toen deze weer scherp waren, fietste ik ook naar de volkstuin, waar Ada en ik samen thee dronken.
Thuis gekomen op deze lekkere lentedag gaf de kilometerteller aan, dat ik vandaag 32 kilometer had gefietst.

zondag 17 maart 2024

Traplopen

Vaak is het traplopen in de dagen na een marathon of een Alternatieve Elfstedentocht geen feest. Vooral bij het afdalen voel je je bovenbenen behoorlijk goed, soms zelfs té goed. Af en toe heb je daar geen last van. Meestal ben je dan in topvorm. Wat dat aangaat had ik gepiekt op het juiste moment, hetgeen ik een maand geleden absoluut niet had verwacht.

Nu is er één aspect, dat naast het goed luisteren naar je lichaam onontbeerlijk is voor het afleggen van lange afstanden en dat is de mentale voorbereiding. Mentale training wordt vaak onderschat. Je moet je ergens op instellen. Even een marathon lopen lukt je niet zonder de juiste gesteldheid. Je moet een zekere spanning hebben. De juiste focus.

De dagen na zo'n inspanning moet je jezelf ontzien. Meestal hoef je daar weinig voor te doen. Je lichaam  geeft voldoende seintjes af, vooral bij het traplopen. 
Vandaag heb ik 13 kilometer gefietst, gisteren 30 kilometer. Even de benen lostrappen door vooral op souplesse te rijden. Daarnaast deed ik wat huishoudelijke klussen. In een rustig tempo. Rust is net zo belangrijk in een trainingsschema als beweging. Wat dat aangaat is het net schaatsen: je bent constant op zoek naar het juiste evenwicht.

L'elisir d'amore

Ik kan niet beweren, dat ik vaak een opera bezoek.

Gisteren was één van die schaarse gelegenheden. Maar ja, als je dochter meespeelt in het orkest, dan ga je als vader natuurlijk onmiddellijk op zoek naar kaartjes voor de uitvoering. Dat lukte en zo ging ik gisterenavond met mijn vrouw, een andere dochter en haar vriend naar "L'elisir d'amore" van Gaetano Donizetti.

De komische opera zou worden opgevoerd in Stadsschouwburg Velsen door Operakoor "Bel Canto" uit Velsen. Dit amateurkoor is in 1956 opgericht en brengt om de 2 jaar een complete opera op de planken. Zij werden ondersteund door het Kamerorkest van de UMA.

Voordat wij naar de Schouwburg gingen, prikten we eerst met zijn vieren een vorkje bij "Pierre" in Driehuis. 

Met het zicht op deze prachtige posters smaakte de zalmschotel en de bolletjes ijs in dit Franse restaurant prima.

In de Stadsschouwburg hadden we in de volle zaal een uitmuntende plek op de twaalfde rij. De stoelen pal voor ons waren niet bezet, dus we hadden goedzicht op wat er op het podium allemaal gebeurde. Want daar gebeurde een heleboel bij de opera, waarvan het thema gebaseerd was op het Middeleeuwse verhaal van Tristan en Isolde.

Ik heb het tragische verhaal van Tristan en Isolde gelezen in de bewerking van Jaap ter Haar in de bundel "Grote sagen van de donkere Middeleeuwen".

De opera van Donizeti loopt een stuk beter af. Wat dat aangaat klopt de term "komische opera" volledig. Op youtube kun je de volledige "L'eliser d'amore" vinden. Ik volsta met een paar liederen.



Wij hebben ons gisterenavond kostelijk vermaakt met "L'eliser d'amore" van "Bel Canto en UMA en prima solisten.

vrijdag 15 maart 2024

The Stig rijdt de Bert Grotenhuis Bokaal

Het plan rijpte bij me tijdens de voorlaatste training voor Bert Grotenhuis Bokaal in IJshal De Vliet in Leiden. Sinds kort deed het rondenbord het en konden we de rondetijden van degenen met een transponder aflezen.


Het zou de laatste keer op de IJsbaan van Haarlem worden, dat we tussen 8 uur 's ochtends en 5 uur 's middags zoveel mogelijk rondjes probeerden te rijden, maar dan wel zonder de naamgever van de Bert Grotenhuis Bokaal. Hij was onlangs geopereerd en mocht daarom 6 weken niet sporten.
"Het kan toch niet zo zijn, dat Bert Grotenhuis niet op het scherm met de rondetijden verschijnt?", dacht ik en verzon een list.

"Als ik nou eens met Berts transponder ga rijden, dan is hij er iedere ronde toch zichtbaar bij", schoot het door mijn hoofd. Ik mailde naar Bert en hij vond het een goed plan.

Maar plannen moeten soms even rijpen, om ze nog beter te maken. Op mijn voorstel besloten we, om het tegen niemand te vertellen. Men moest maar raden, wie er echter de Bert Grotenhuis op het grote scherm schuilging. Ik kroop in de rol van "The Stig".

Om 7 uur werd ik opgehaald door Willem van Vliet. Na een regenachtige nacht was het droog toen wij naar Haarlem reden.
Onopgemerkt nam ik de transponder in ontvangst en deed deze om mijn been. Als camouflage startte ik uiteraard met de gebruikelijke rondenteller, want anders zou het opvallen. 
Om 8 uur klonk het startschot en gingen we van start. Zoals gebruikelijk schoten de snelsten met hoge snelheid weg en daar ik een zekere faam heb opgebouwd als degelijke diesel, die met een gerust hart 500 rondjes kopwerk doet, vormde zich achter mij meteen een behoorlijk peloton. IJsbaan Haarlem gebruikte dit beeld in de nieuwsbrief van maart 2024.

De start ging sneller dan vorig jaar. Toen begon ik met rondjes van een minuut, nu met 58 seconden per ronde. Maar het ijs werd allengs stroever op het rechte eind bij het wisselvak. Daar hadden we de wind in de rug, maar het rechte eind bij de startstreep reed lekkerder, doordat het ijs hier nat bleef.
Tot de eerste dweilpauze kwam ik op 62 rondjes. Daarna was het ijs een stuk beter en begon ik met rondjes van 54 seconden. Daar het op het ijs een stuk drukker geworden was, moest je af en toe een beetje inhouden, maar gemiddeld ging het blok tot de tweede dweilpauze sneller. Met 117 rondjes had ik weliswaar met 55 rondjes minder gereden dan voor de eerste dweil, maar dit blok was een minuut of 8 korter door de dweilpauze.

Het derde blok was het het drukst, daarna werd het wat rustiger. Via 173 en 230 rondjes lag ik nog steeds op schema voor het halen van de 500 rondjes oftewel het volbrengen van een Alternatieve Elfstedentocht. Maar ja, ik ben altijd al een alternatieveling geweest....
Om 12 uur werd het een stuk rustiger op de baan. Normaal gesproken kun je dan meters maken, Maar de combinatie van windkracht 4 tot 5 en lentetemperaturen zorgde ervoor, dat het ijs veel sneller wit uit ging slaan en stroever werd. Naar mijn gevoel reed ik met tegenwind op het natte ijs sneller dan met meewind op het stroeve ijs. Ja, dat krijg je als oermens.
Net de rondjes van 54 tot 56 seconden was het gedaan, ook al was 57 seconden over 400 meter ook nog acceptabel Via 285 rondjes ging de teller van Bert Grotenhuis naar 339. De camouflage van de handmatige rondenteller werkte fantastisch, want Johan Bronsveld, die het grootste deel van zijn 455 rondjes in mijn kielzog reed, had niet in de gaten, wie er achter Bert Grotenhuis schuilging.
Het hing erom, of ik de magische grens van 500 rondjes zou halen of net niet. De twijfel werd groter, toen ik om 3 uur op 391 rondjes uitkwam. De snelheid was, ondanks dat ik toch wel in vorm was, net te laag. Vaak begon ik met 57 seconden aan het begin en een minuut als het ijs stroef begon te worden aan het eind.

De ommekeer kwam in de voorlaatste serie. Het was nu alles of niets. Ik begon wat sneller aan het blok met rondjes 55 en 56. Later in de serie liep het weer op richting minuut, maar met 447 omlopen moest het haalbaar zijn. Ik stond klaar langs de kant van de baan en begon zodra de Zamboni van het ijs af was aan de laatste serie. Met veel rondjes 57 bleef ik aan de goede kant van de streep met een aantal jonge schaatsers van "Nut en Vermaak" uit Leimuiden in mijn treintje. Onderwijl mocht Josine Kroon de kroon op het werk zetten met een nieuw baanrecord, kon ik na 500 rondjes kopwerk tevreden zijn: het doel was bereikt. 
Door de speling, die ik had opgebouwd kon ik nog een drietal ererondjes aan het totaal toevoegen met het restant van het peloton achter me.
De huldiging vond plaats, waarbij de aandacht vooral uitging naar Josine Kroon, die maar liefst 722 rondjes had gereden. Een nieuw baanrecord voor zowel de mannen als de vrouwen. Volgens mij is de vrouwenemancipatie aardig geslaagd.
Bij de mannen reed winnaar Joost Ruissen het niet onaardige aantal van 636 rondjes bijeen.

Bert Grotenhuis werd terecht ook in het zonnetje gezet. De voorzitter van IJsclub Haarlem maakte bekend, dat de schaatsvereniging en de ijsbaan het organiseren van de Bert Grotenhuis Bokaal overnemen, zodat deze 20 jaar oude traditie niet verloren gaat.
Mocht men bij de herstart van de Bert Grotenhuis Bokaal nog een diesel zoeken....

donderdag 14 maart 2024

Bramen

Vandaag adviseerde informateur Kim Putters om een "programkabinet" te formeren. Het kan aan mij liggen, maar meteen schoot deze tegeltjeswijsheid door mijn hoofd.
Zolang het maar niet uitloopt op een rariteitenkabinet....
Vanmorgen fietste ik naar IJshal De Vliet, waar ik met de "Krasse knarren" de laatste training voor de Bert Grotenhuis Bokaal van morgen af zou werken. Nog even de puntjes op de i zetten.
Om 10 over 9 stapte ik het ijs op. Op hetzelfde moment betrad de "Mammoth" de ijsvloer, dus ik begon met een dweilpauze. Dat deed ik bij de opstapplaats van het platform, waar nog wat "Krasse knarren" verzameld waren. Eén van hen stapte bijna op een harde rand, waardoor een ander hem waarschuwde:
"Daar moet je niet op stappen, want anders krijg je bramen."
Ik antwoordde: "Dit is het stikstofprobleem. Daardoor krijg je meer bramen."
Een lekkerbek reageerde met: "Ik ben dol op de smaak van rijpe bramen."
Hierop kreeg hij van een ander te horen: "IJzervreter!"
Een minuut of 12 later konden we de gedweilde ijsvloer betreden. Het gleed fantastisch, maar daar ik niet zeker wist of om kwart voor 11 de volgende dweil zou zijn, paste ik na een rondje inrijden voor het aanpassen van het schema. De piramide zou 5, 10, 15 en 20 rondjes worden om dan via 20, 15, 10 en 5 met minder rondjes rust de 100 rondjes vol te maken.
Geheel volgens de traditie opende Wierd Wagenmakers het bal. Ik nam de twee 5 kilometers voor mijn rekening. Met de vorm zit het wel goed.

Daar we sneller gingen dan gepland en de stayers al aan hun trekken waren gekomen, zette ik de laatste 10 en 5 rondjes om in 5, rondje rust, 4, rondje rust enzovoorts. Wierd opende en sloot de training van 7 "Krasse knarren" met de "Laatste ronde!"

Na de thee fietste ik naar huis, waar ik de was ophing en me douchte. Daarna maakte ik mijn lunchpakket klaar en fietste naar de volkstuin, waar ik met Ada zou lunchen. Het was in het zonnetje gewoon warm. Weer een dagrecord!

Alles bloeit vroeger, maar we hadden nog geen bramen....
Ik fietste naar huis toe, waar ik alles klaar maakte voor de Bert Grotenhuis Bokaal. De schaatsen werden geslepen, de kleding klaargelegd, net als het eten en drinken voor de Alternatieve Elfstedentocht.
Alleen de poeder voor de energiedrankjes was vochtig geworden en keihard. Derhalve wandelde ik naar de Stevensbloem, waar ik in het winkelcentrum een viertal isotone sportdranken kocht. Een ijzeren wet onder duursporters luidt: als je honger of dorst krijgt, ben je te laat!

Het programkabinet is nog lang niet klaar, maar ik ben er klaar voor!

woensdag 13 maart 2024

Naar Asturias

Vandaag zouden Siebe en Ana vertrekken naar Asturias. Gisterenavond hadden we gezellig gegeten met hen en een zus en haar vriend. Vanmorgen ontbeten we met onze Spaanse gasten, waarna Ada naar haar oude school vertrok voor haar wekelijkse vrijwilligersochtend, terwijl ik naar de Boerenmarkt fietste om de wekelijkse broodbestelling op te halen.

Ik bracht het brood thuis en fietste naar Gezondheidscentrum Stevenshof, waar ik een gesprek had met de nieuwe begeleidster van Stevenshof Vitaal. De vervangster van Roos had de uitslag van de bloedonderzoeken naar het kaliumgehalte bij de hand en deze werden besproken met Maria en tevens werd een nieuwe afspraak voor het bloedprikken gemaakt,

Na afloop kon ik Maria vertellen, dat ik mij met mijn katholieke opvoeding gerustgesteld voelde: "Maria waakt over mij!"

Gelukkig werden mijn ogen niet gecontroleerd.
En werd de hartslagmeter ook niet tevoorschijn gehaald....

Na thuis met Siebe en Ana geluncht te hebben, wandelden we met zijn vieren naar station De Vink, waar we de trein naar Schiphol namen. Zij gingen terug naar Asturias.

Op de luchthaven bespraken we ons tegenbezoek aan hen. Volgende week horen we, of de geprikte data definitief worden en kunnen wij op onze beurt naar Asturias.