70

Gisterenavond stapte ik in bed met een fitte zestiger, vanmorgen werd ik wakker naast een 70-jarige vrouw.
 
Ooit waren we jong, maar dat ligt al enige tijd achter ons. Maar voor onze leeftijd zijn we nog superfit. Ada werd vandaag 70 jaar, en wat doe je dan?
Vorig jaar brachten we haar vader naar zijn laatste rustplaats, niet bepaald een dag om je verjaardag te vieren. En ondanks dat 70 best een kroonjaar is, hielden we het bescheiden.

Gisteren had ze mijn verjaardagscadeau al gekregen: een loopschaar, die we samen bij een gereedschapswinkel hadden uitgezocht. En waarom zou je deze loopschaar niet meteen in gebruik nemen? Ik loop immers ook regelmatig met een loopneus.

Na het ontbijt ging Ada naar haar oude school om 's ochtends de bibliotheek te draaien. Ik ging boodschappen doen in de Leidse binnenstad om daarna het cadeau, dat haar moeder haar wilde geven, naar de plek van bestemming te brengen.

Weer thuis gekomen trok ik mijn sportkleding en hardloopschoenen aan, want er moest getraind worden voor de Leiden Marathon. Via de school liep ik een rondje van 8 kilometer. Daarbij kwam ik langs de koolplanten, die aan de rand van de Stevenshof als kool uit de grond waren geschoten.

Na me gedoucht te hebben, lunchte ik samen met de 70-jarige, waarna we via de volkstuin naar haar moeder fietste. Daar kreeg mijn vrouw haar cadeau.

Ze loste haar broer als mantelzorger af. In onze jeugd zat je als 70-jarige vaak in een bejaardenhuis....

Onze jongste dochters kwamen ook langs, zodat we op een bescheiden manier de verjaardag van een verse zeventiger vierden.

Paus Franciscus

Gisteren is Paus Franciscus op 88-jarige leeftijd overleden.

Ondanks mijn katholieke opvoeding heb ik niet zoveel met Pausen. 

Strengheid in de leer was voor de meesten belangrijker dan het omzien naar elkaar. Ik kijk er anders naar. Regels zijn er om het leven makkelijker te maken, niet om het moeilijker te maken.
De Argentijnse Paus was totaal anders. Jorge Mario Bergoglio was bescheiden en hartelijk. De Christelijke deugd van barmhartigheid was hem op het lijf geschreven. Tegen de tijdgeest in had hij veel aandacht voor het lot der vluchtelingen.

Tevens riep deze menselijke Paus op voor aandacht voor de klimaatopwarming en de ellende, die deze aanricht. 

Het Vaticaanse standpunt over homoseksualiteit en het homohuwelijk heeft hij niet kunnen  of willen veranderen, maar over homoseksualiteit zei hij: "Wie ben ik om erover te oordelen?"
Tegen het seksueel misbruik van kinderen door priesters trad hij wel op.

De "Paus van het volk" was zelf een groot liefhebber van voetbal.

De Argentijn had shirts van zijn landgenoten Maradona en Messi, maar vond Pelé de beste, een te billijken keuze. 

Paus Franciscus wil niet begraven worden in de Sint-Pieter, maar aan de aan Maria gewijde Santa Maria Maggiore.

Na de begrafenis in deze kerk zal in de Sixtijnse kapel het archaïsche ritueel van de keuze van een nieuwe Paus beginnen.

Zelf hoop ik, dat na deze Jezuïet de keuze zal vallen op een Trappist!

Blue Bellsloop

Mijn vrouw ging vanmorgen zwemmen in zwembad "Het Wedde". Terwijl zij er op de fiets naar toe reed, trok ik mijn hardloopschoenen aan en liep een flink deel van de route, die ik vorige week dinsdag ook gelopen had.
Het was hard nodig, want na 2 Paasdagen met weinig beweging en lekker eten gaf de weegschaal 68 kilo aan en hoe lichtvoetiger je aan de Leiden Marathon begint, des te beter het is. Je moet immers iedere kilo extra meezeulen.

De minimumtemperatuur op deze zwaar bewolkte morgen lag trouwens ook behoorlijk hoog....

Ter hoogte van landgoed "Zuidwijk" zag ik blue bells in de berm staan.


Bij het zien van de blue bells moet ik altijd denken aan de wandeling, die ik met Ana, Siebe en Ada maakte in the Happy Valley in Surrey op Eerste Paasdag. 
Over de ventweg langs de A44 liep ik naar de Papelaan en vandaar over voornamelijk onverharde paden langs de Velostrada. Dat bracht me langs het zwembad, waar Ada gezwommen had.
Vlak voor station De Vink zag ik deze doorwaskervel pal langs het fietspad staan.

Bij het station haalde mijn vrouw mij in. Thuis gekomen maakte ik eerst de toiletten schoon. Ik moest toch eerst uitzweten, voordat ik onder de douche stappen. Met 66,7 kilo was ik ruim een kilo lichter geworden voordat deze nuchtere Hollander aan de ontbijttafel aanschoof.

Na ruim 10 kilometer hardlopen ging het Paasbrood er wel in. Niet met boterbloemen, maar wel met boter....

De Gruttoweide

De kleinzoons hadden een aangename verrassing in petto voor opa en oma. Ze werden pas om half 8 wakker. Na de 6 uur van Eerste Paasdag een hele vooruitgang. 

Dat gold niet voor het weer, hoewel het voor de tuinen erg fijn was, dat er weer eens wat regen viel.

Daar het de hele ochtend niet helemaal droog was, speelden de jongens na het ontbijt binnen. Terwijl de jongste met duplo bouwde, speelde de oudste met opa "De wonderbare reis van Nils Holgersson".

Dit spel is gebaseerd op "Niels Holgerssons wonderbare reis" van Selma Lagerlöf.

Na de lunch zouden we naar de volkstuin gaan, maar het begon toen net te regenen. We wachtten de bui af, maar toen werd de tijd te kort om met de jongens naar de tuin te fietsen, daar hun ouders hen een uur later op zouden komen halen. We hadden nog wel tijd om naar de weide ten zuiden van de Stevenshof te wandelen, waar grutto's te zien waren.


De foto's zijn te onscherp om de rosse grutto duidelijk te kunnen zien.

Nadat onze logeetjes met hun ouders vertrokken waren, fietsten Ada en ik naar de volkstuin om nog anderhalf uur wat klussen te doen op de late middag. Nu zagen we dichter bij de sloot, die de Gruttoweide van het fietspad scheidt, een paar kleinere grutto's.


Hoewel niet scherp zijn deze grutto's iets beter zichtbaar op de foto. Want ja, een telelens past nog niet op een mobieltje....

Pasen

Onze jongste kleinzoon zal zich er niet bewust van zijn geweest, maar hij handelde geheel in de geest van het Paasverhaal in Lucas 24: "Maar op de eerste dag van de nieuwe week gingen ze bij het ochtendgloren naar het graf met de geurige olie, die ze bereid hadden."

Dat van het graf en de geurige olie klopte niet, maar dat van het ochtendgloren des te meer. Om 6 uur werden we gewekt door een krachtig hoesten, dat er vooral op gericht was om de rest van de familie wakker te maken, hetgeen glansrijk geschiedde....
We hadden dus een lange Eerste Paasdag voor de boeg. Maar het was gezellig met de jongens. Rond een uur of 9 zaten we aan het Paasontbijt, waarna opa in de tuin paaseieren ging verstoppen. Deze werden door het jonge duo vakkundig opgespeurd en deels opgepeuzeld.

Na dat speurwerk mocht opa voorlezen uit de Nederlandse jeugdliteratuur.

Na de lunch, die voor een flink deel uit fruit bestond, fietsten we naar Ada's moeder, waar we voor de tweede keer eieren gingen zoeken. Opa mocht ze wederom verstoppen.
Ook nu werden alle eieren gevonden. Na een spelletje "Kom er maar eens achter" fietsten we naar de volkstuin om nog wat groente voor vanavond op te halen.
Dat vroege vogels voor de poes zijn, maakte onze jongste kleinzoon duidelijk. Vlak voor de stamppot met raapstelen was hij in slaap gevallen. Wij wekten hem, zodat hij met ons mee kon eten op deze Paasdag. Na het toetje met yoghurt en vla keken we naar....Vroege vogels!

Hersteltraining

Hoewel we anders dan in grote delen van Nederland geen vorst aan de grond kenden, was het vanmorgen tamelijk fris te noemen, toen Ada en ik naar de Leidse binnenstad gingen om boodschappen te halen. In verband met het Paasweekeinde met een tweetal logeetjes was dit wat meer dan anders.
Na de koffie en de thee fietste Ada naar de volkstuin om daar nog een paar uur te klussen. Daar de Leiden Marathon met rasse schreden nadert, liep ik in het lentezonnetje heen en weer naar de volkstuin.
De 23 kilometer van gisteren had ik goed verteerd en ook voelde ik de knie, waarop ik gisteren gevallen was een beetje, nauwelijks. Het was een prima hersteltraining: de spieren soepel houden en nergens forceren. Met de ruim 6 kilometer, die ik vandaag trainde, kwam het totaal aantal kilometers van deze week uit 64.

Seringenberg met grutto

Meestal wordt ik wakker naast een lieve vrouw.

Vanmorgen echter niet, daar Ada vannacht in het kader van de mantelzorg bij haar moeder bleef slapen. Ik ontbeet dus in mijn eentje en deed vanmorgen boodschappen bij "De Helianth". Het door mijn schoonmoeder bestelde bracht ik op de fiets er naar toe voordat ik de rest thuis bracht.
Na de lunch in sportkleding liep ik eerst naar de volkstuin. Onderweg zag ik een paar fotografen met telelenzen klaar staan. 
"Daar is wat te zien", dacht ik, hetgeen klopte. In een weiland aan de andere kant van de sloot liep een grutto.

Na even kort met Ada gesproken te hebben, liep ik door naar "De Horsten", waar ik om 2 uur met Hans Boers had afgesproken.

Samen liepen we over zoveel mogelijk onverharde paden naar de Seringenberg.


In het kader van het zwaarder maken van deze training in aanloop naar de Leiden Marathon beklommen we de hoogste berg van "De Horsten".

We liepen een rondje van 10 kilometer door dit Koninklijk landgoed. In het lentezonnetje was het best warm.

Het werd niet te warm, daar je in een bos voldoende schaduw kunt vinden.

Na bij de ingang aan de Papenlaan afscheid van Hans te hebben genomen, liep ik voor de tweede keer naar de volkstuin toe. Vlak voor ik er was, struikelde ik over een loszittende tegel. Gelukkig doe ik bij de schaatslessen in IJshal De Vliet veel valoefeningen. 

Met een schaafplek op mijn rechterknie en een klein wondje op een pink kwam ik er goed vanaf.

Als je je maar slap houdt, gebeurt er meestal weinig. Na de wondjes met water schoongemaakt te hebben, zette ik thee, die ik met Ada op onze tuin opdronk. Een tweetal kikkers in ons vijvertje maakte duidelijk, dat de winterslaap er voor hen ook op zit.

Met een klein omweggetje liep ik naar huis toe met 23 kilometer op de teller. Dat bracht het weektotaal vanaf zondag op 58 kilometer.
De schaafwond schrijnde onder de douche een beetje. Maar ja, het is ook Goede Vrijdag en we zitten in de Lijdensweek....