Noordenwind

Het zal weinig mensen ontgaan zijn, dat we de afgelopen 2 maanden heel vaak met noordenwind te maken kregen. Dit uitte zich in lagere temperaturen.
Van en vriend kreeg ik dit krantenartikel van  Maarten Keulemans toegestuurd met een uitleg over dit fenomeen.

Klik op de foto om de tekst te vergroten.

Inhoudelijk heb ik er niets aan toe e voegen. Maar als liefhebber van schaatsen op natuurijs vraag ik me wel af, waarom een standvastige noordenwind in de wintermaanden tegenwoordig zo vaak ontbreekt.

Tandartsenloop

 De afgelopen maand ben ik zeer intensief bezig geweest met het boek "Glibbers op glissen" over de geschiedenis van kunstijs in Leiden. Kennelijk moest ik in dit in mijn dromen verwerken, want vannacht droomde ik, dat ik er in slaagde om driemaal gegevens uit het periodiek systeem in mijn boek te krijgen.

Om kwart voor 7 werd ik wakker naast de vrouw van mijn dromen.

Na het ontbijt poetste ik mijn tanden grondig. Mijn eerste fietsrit was naar de tandarts toe. Uiteraard had ik mij er grondig op voorbereid.

Het herstellen van de kies, waar een hoek van afgebroken was, viel erg mee. Geheel tegen mijn gewoonte in liet deze bikkel de verdoving achterwege. Tandarts Blanksma zou het gat een beetje opruwen en de amalgaamvulling vastplakken aan de daar als zittende vulling. Tot slot zou ze het polijsten. 
"Het is net als met schaatsen slijpen", zei ik: "Je begint met opruwen, dan maak je het ijzer glad en scherp en tot slot polijst je de schaatsen."
Oer 3 weken mag ik weer. Voor de halfjaarlijkse controle dit keer.

Ik fietste naar de Boerenmarkt om brood te kopen, naar de drogist om voor 3 maanden bloeddrukverlagende medicijnen te halen en naar "De Helianth" om wat groente en fruit in te slaan.
Waar de tandarts volstaat met een halfjaarlijkse controle, daar zweer ik bij een wekelijkse. Dus ik reed door nar de Voorschoterweg om te zien, hoe het er met de bouw van IJshal De Vliet voor staat.

Het meest opvallende is, dat de ruimte om de nieuwe IJshal heen steeds leger wordt. Het meeste werk wordt momenteel in de sportaccommodatie verricht.
Thuisgekomen trok ik mijn sportkleding aan en ging een stuk hardlopen.

Het was een graad of 20, dus in het zonnetje kon je er nog een graad of 5 bij optellen. Gelukkig stond er een verkoelend windje.

Ik liep door het Stevenspark naar het park "Ter Wadding", waar ik slingerend over de bospaden een viertal rondjes liep. Via het Stevenspark liep ik weer terug naar huis. De keuze voor deze route was heel bewust: zo liep ik onder de krachtige zon zoveel mogelijk in de schaduw.

Paul

Mijn jongste broer werd vandaag 66 jaar.

Nu vond ik heel toevallig thuis een Paulus bier.

Deze moest ik natuurlijk wel gaan brengen. Dat deed ik op mijn oude fiets, daar ik vanmorgen mijn inmiddels 9 jaar oude Batavus naar de fietsenmaker had gebracht voor de jaarlijkse onderhoudsbeurt. Vanaf fietsenmaker Van Vliet  wandelde ik naar huis, waar ik een afspraak maakte met de tandarts. Morgenochtend kan ik terecht.

Waar het vanmorgen nog fris was, passend in de trend van een te koude april en mei, werd het in het zonnetje al vrij snel warmer.

We hadden de wind tegen, dus tot Oud Ade reden we met onze jas aan.

Het was inmiddels behoorlijk warm geworden, dus de jas ging in de fietstas.

We reden een stuk van de Marathon van Leiden in omgekeerde richting en kwamen langs delen van de Molen- en Merentocht. Deze hoek van Holland is gewoond erg mooi.

Via Nieuwe Wetering, Oude Wetering en Burgerveen fietsten we met tegenwind naar Nieuw-Vennep, waar we na ruim 28 kilometer aankwamen om de jarige te feliciteren. Al mijn broers en zussen waren er inclusief de nodige aanhang. 

Paul en Trudy zorgden voor een natje en een droogje op deze zonnige junidag. Op het terras was het erg gezellig en de nodige lachsalvo's klonken.
Om half 4 fietsten we via Abbenes en Warmond naar huis terug. Voordat we aan de ruim 21 kilometer fietsen met wind in de rug begonnen, smeerden we ons goed in.

Je weet maar nooit....

Kiezen voor de strandtraining

Gisterenavond was de traditionele strandtraining op het Katwijkse strand. Op de app wemelde het op de eerste maandag van juni met afmeldingen.

De een prefereerde de kust van de Ierse zee in Wales boven onze eigen Noordzee, de ander liet de tandarts een kies uittrekken om aan de training onder mijn leiding uit te komen. 

De neiging om een snedige opmerking terug te appen liet ik maar achterwege. Je moet de Goden niet verzoeken. 
Om 5 voor 7 stapte ik op de fiets naar de skeelerbaan van Katwijk, waar ik met de trainingsgroep van 7 personen naar het strand bij "Het Wantveld" liep. Daar voelden we de wind met windkracht 5 pas goed.

Zij hadden voor de strandtraining gekozen. Doordat er veel mul zand was, was de training sowieso zwaar. Om te voorkomen dat deze voor sommigen te zwaar zou worden, stopte ik vrij veel statische oefeningen zoals schaatsstappen en statisch zitten in het programma.
Dat werd volledig gecompenseerd dooreen drietal oefeningen: het op volle snelheid beklimmen van een strandopgang, hetgeen te vergelijken is met een 1500 meter schaatsen, een estafette met om beurten 400 meter lopen op mul zand, 200 meter met wind in de rug en daarna m et tegenwind en tenslotte de originele strandstoelslalom in mul zand.

Met zand in de schoenen liepen we terug naar de skeelerbaan, vanwaar eenieder huiswaarts keerde. Achteraf had ik er wijs aan gedaan om de Goden niet te verzoeken, want vanmorgen voelde ik bij het ontbijt, dat er een steentje in het brood zat. 

Na het ontbijt kwam ik er achter, dat er een stukje van een kies was afgebroken....

Nooit bewegen als je geschoren wordt

Vanmorgen hadden we om half 11 een afspraak staan bij Edwin Minnee. We waren aan een knipbeurt toe. Samen fietsten we op deze zonnige maar winderige ochtend naar Katwijk toe langs de vernieuwde Tjalmaweg. Ik was het eerst aan de beurt.

Het haar werd gehalveerd en terwijl mijn trainingsmaat op Leidse kunstijs en natuurijs bezig was mijn baard en snor te scheren, ging mijn mobieltje af. Mijn vrouw kwam deze brengen. Ik zei meteen: "Je moet nooit bewegen als je geschoren wordt!"
Deze hint werd door Edwin begrepen, zodat ik ijsmeester Wiemer Sjoerdsma te woord kon staan. Hij wilde weten, of ik in IJshal "De Vliet" ook bedrijfshulpverlener wilde zijn met het oog op de herhalingscursus.
"Alleen  als we niet de dag erop de lesstof in de praktijk hoeven te brengen", antwoordde ik.

Daar waren we het snel over eens, waarna Edwin aan de tweede helft van de scheerbeurt kon beginnen.
Aansluitend mocht mijn vrouw op de stoel plaatsnemen, waarna we na het alarm van de eerste maandag van de maand met zomerkapsel naar huis konden fietsen met de wind in de rug. 

Niet zo vroege vogels

Tot onze stomme verbazing sliep onze jongste kleinzoon voor zijn doen uit. Hij werd pas om 7 uur wakker. Daar zijn broer een goede slaper is, namen we de kleine mee naar onze slaapkamer, waar hij kon ravotten tot de oudste uit zichzelf wakker werd.
Normaal gesproken luisteren we op zondag altijd naar "Vroege vogels" , maar dat was met deze dit keer niet zo vroege vogel niet zo'n geslaagd idee. Je bent er dan in de eerste plaats voor je kleinkind, die je gast is.

Rond half 8 werd de andere kleinzoon wakker. Ik ging met de jongste naar beneden, waar ik de tafel dekte en hij ging spelen met de brandweerauto en de lego, tot hij de bal ontdekte. 
"Bal, bal", riep hij en hij dribbelde ermee door de kamer en de keuken. Af en toe schoot hij de bal met het rechterbeen weg. Voor een anderhalfjarige heeft hij een goed balgevoel. En plezier, het allerbelangrijkste!

Na het ontbijt speelden de kinderen nog tot hun vader de niet zo vroege vogels op kwam halen. We dronken nog even wat en opa las nog een boekje voor.

Om kwart voor 10 vertrokken de jongens naar huis en konden we nog net bij "Vroege vogels" horen, dat het madeliefje de nationale bloem van Nederland geworden was.


Het madeliefje wordt ook wel het meizoentje genoemd.

Vroege dienst

We hadden vroege dienst vandaag. Onze jongste kleinzoon was om kwart voor 6 al wakker. Teneinde zijn broer een goede nachtrust te gunnen, namen we hem bij ons in bed in de hoop, dat hij dan weer in zou slapen. Een ijdele hoop.

Deze pagina's uit "Welterusten, Kleine Beer " gaven heel precies weer, hoe onze kleinzoon poogde om weer in slaap te vallen....

Om kwart over 7 zat onze jongste nazaat in bad, een half uur later ontbeten we met onze logés. Ik ging naar "De Helianth", terwijl Ada met de twee jongens naar de volkstuin ging. 
Na ons deel van de boodschappen thuisgebracht te hebben, fietste ik ook naar de volkstuin, waar de oudste met een klein kruiwagentje op de tuin hielp en de jongste lekker rondscharrelde. Met hem ging ik de boodschappen naar mijn schoonouders brengen, waar hij het ook uitstekend naar zijn zin had.

We fietsten weer naar de volkstuin om onze kleine tuinman op te halen. Vroeger zouden we het kinderarbeid genoemd hebben, nu noemen we het een goede opvoeding.
Na de lunch bracht ik onze vroege vogel naar bed. Hij was zo vertrokken. Ik liep naar bed om even een uiltje te knappen. Een uur later werd ik wakker. De schade was aardig ingehaald.

Toen de kleine ook wakker was, wandelden we naar het speeltuintje bij de molen, waar ik met de oudste kleinzoon op het trapveldje ging voetballen. De anderhalfjarige kwam later ook meedoen. 
Hier nog geen doelgerichtheid, maar puur balplezier. En dat vergeten veel volwassenen. Sporten draait niet alleen om prestaties, maar plezier in welke sport dan ook is nog veel belangrijker!
Daar heb je wel een vroege dienst voor over.