Klappertanden

Als december de voorbode is voor de rest van de winter, dan zitten we in de omgeving van KNMI-meetpunt Voorschoten goed, want net als afgelopen zondag werd op deze plek niet ver van zee de laagste temperatuur van Nederland gemeten.

Aan de grond kwam het zelfs tot matige vorst.

Doordat het mistig was, voelde het waterkoud aan. Dat ervoer ik, toen ik vanmorgen in de Leidse binnenstad een paar boodschappen ging doen. Het was echter nog niet zo koud, dat je ervan ging klappertanden. En dat is maar goed ook, want 's middags moest ik naar de tandarts.
Teneinde tandarts Blanksma gunstig te stemmen, bracht ik het door Sint-Nicolaas bij ons bezorgde pakje voor haar mee.

Beste tandarts,

Je ziet heel wat patiënten komen en gaan,
waar je dan glimlachend bij gaat staan
om hun gebit grondig te gaan onderzoeken.
Met een spiegel en een haak ga je dan zoeken,
of er in het door jou geïnspecteerde gebit
ergens nog een gaatje of een oneffenheid zit.
Zit je in de stoel, dan zit het helemaal tegen,
als het gebit de term “uitdagend” heeft gekregen.
Je zit met je mond vol tanden en denkt dan al gauw:
nooit ben ik zo aan de tand gevoeld door een vrouw!
Ondertussen kijk je me aan met ogen vol van lente
zoals bezongen in het lied van de tandartsassistente.

Je mag dan een afspraak gaan maken per telefoon,
zodat je je dan druk kan maken, zo gaat dat gewoon.
Je mag dan gaan zitten en denkt: “God zij geloofd,
tegenwoordig kan het boren gelukkig verdoofd!”
Mannen zijn graag een bikkel, dat is bekend,
maar onder het boren dan ben je geen vent.
Je wist het al eerder, nu beken je het pas:
“Ik wist niet, dat ik zo'n gevoelig type was!”

Piet Patiënt

Gunstig gestemd kreeg ik de verlangde verdoving en daar ik niet klappertandde van de kou, ging het boren van deze bikkel een stuk eenvoudiger. Tussendoor konden we lachen. Een tandarts met gevoel voor humor werkt zeer ontspannend!

Ik was in schaatskleding naar de praktijk gegaan, daar ik later op de middag schaatsles moest geven in de Leidse IJshal. Daar alles keurig op tijd liep en de behandeling korter duurde dan de geplande 3 kwartier, was ik ruim een uur voor de schaatsles begon al bij de gladgedweilde kunstijsbaan.
Daar er op dat moment een schaatsles voor kinderen zou beginnen, vroeg ik aan Gerard van Tol, of hij hulp kon gebruiken. Ik was welkom.

Ik ontfermde me over de zwakste schaatser uit de groep. Waar anderen 2 rondjes reden, deden wij er maar eentje, maar met een uur individuele aanwijzingen zag je een duidelijke verbetering aan het eind van de les.
Na even wat gegeten en gedronken te hebben, volgde een training voor kinderen uit Oegstgeest. Het remmen en de armzwaai waren de hoofdbestandsdelen van deze schaatsles, die werd afgesloten met tweelingtikkertje op de binnenbaan. Dit spel werd ontsierd door grotere kinderen, die met rekjes op vrij hoge snelheid ook op de binnenbaan kwamen rijden. Dat is gevaarlijk, want met tikkertje maak je soms haakse bochten.

Als je dan op zo'n ijzeren rek knalt, mag je naar de EHBO-post in het toch al overbezette LUMC. Dat vereiste optreden van mijn kant. Ik stuurde hen terug naar Oegstgeest!