Vrijthof

 
Grappig. Bij het ordenen van mijn oude foto’s, stuitte ik op deze foto van het Vrijthof. Een tijdsbeeld van een vervlogen tijd. Mijn klasgenoot Bert stond er prominent op in zijn favoriete pose. Als innemend type. Hij was niet zozeer een vlotte vent, maar wel een stevige stapper. Nooit gedacht, dat deze rasechte hippie later zo sportief zou worden en marathons zou lopen en Elfstedentochten zou schaatsen.

Ik heb die foto in mei 1978 gemaakt tijdens de buitenlandse excursie van de Bibliotheek Akademie in Amsterdam. Maastricht was een prima uitvalsbasis voor bezoek aan bibliotheken in Hasselt, Luik en Dortmund. Limburg werd het terras van Nederland genoemd en daar waren we het tijdens deze studieweek grondig mee eens.
Ik weet nog goed, hoe we elkaar een paar jaar eerder bij het begin van de opleiding leerden kennen. Hij was een van de weinige mannen in de klas. We hadden geen vaste plek in het klaslokaal in het monumentale grachtenpand aan de Keizersgracht. We zaten veel naast elkaar.

Hij ontpopte zich tot de clown van de klas. Lang kon hij dromerig voor zich uit kijken om dan plotsklaps met een snedige opmerking te komen. Sinds ik hem een keer “Slome duikelaar” noemde, gebruikt hij het als geuzennaam. Als ik een mailtje van hem ontvang, dan staat dat er steevast ergens in.
 Soms dacht ik, dat hij ijverig aantekeningen zat te maken. Na de les kreeg ik dan een net geschreven gedicht van hem. Dat kon van alles zijn, van experimenteel tot sonnet. Maar hij was wel zo praktisch, om in de pauze mijn aantekeningen over te nemen.