Relnichten

Vanmorgen fietste ik naar Jaap Kroes, met wie ik mee zou rijden naar De Uithof. Op weg er naar toe hadden we het over de rellen van de afgelopen dagen. De avondklok gaf vandalen het excuus om op grote schaal vernielingen aan te richten. 

We kwamen gelijk aan met Frits van Huis, die hier ook over begon. Bij mij borrelde een filmpje van Koot en Bie naar boven over de alleenstaande vandaal.

Op onnavolgbare wijze maken ze de vandalen en relschoppers belachelijk. Want dat is het kenmerk van de "stoere jongens": in hun eentje durven ze het niet! Hoe groter de groep, hoe meer ze durven!

Ik stel voor om vanaf nu deze stoere rellende jeugd relnichten te gaan noemen. Volgens Woordenboek.org betekent relnicht iemand die verzot is op rellen en drama's. Me dunkt dat deze omschrijving volledig op hen van toepassing is!
Dat er nog een tweede omschrijving is, die bij deze relnichten niet echt op prijs gesteld zal worden, maakt het des te leuker om hen voortaan zo te noemen.

Maar oordeel niet te hard over deze zielige meelopers, die denken, dat ze stoer zijn. Bezie het met mededogen. Denk aan wat er misgegaan is in hun jeugd en opvoeding. Als je jarenlang jezelf hebt bekwaamd in schietspelletjes en het vernietigen van allerlei doelwitten met doffe knallen en veel geweld, dan doet dat wat met je geest, nog afgezien van de gameverslaving. 

Naast veel zitvlees beschikken ze over goed getrainde duimen. Dat is het dan. David Gilmour, de gitarist van "Pink Floyd", zei hierover eens: "Als ze alle tijd, die ze aan games besteden, eens besteed hadden om een muziekinstrument onder de knie te krijgen."
En zo is het maar net. Hetzelfde geldt voor het je bekwamen in een sport en dan maakt het niet eens uit welke. Een sport goed onder de knie krijgen vraagt doorzettingsvermogen en vergt zelfdiscipline. Dan laat je het wel uit je hoofd om een ziekenhuis te willen bekogelen met stenen.

Voor de flinke jongens, die dit soort dingen uitvoeren en degenen, die teststraten in brand steken of vernielen of ambulancepersoneel lastig vallen, stel ik een alternatieve straf voor: de komende 10 jaar wordt bij hen iedere medische behandeling onverdoofd uitgevoerd, of het nu bij de huisarts, de tandarts of het ziekenhuis is. Dit wordt opgenomen in hun elektronisch patiëntendossier. 

Ik denk, dat dit stukken effectiever werkt dan een taakstraf. Bovendien komen deze relnichten zo ook nog eens aan hun trekken met een fikse dosis drama.
Nu geef ik toe, dat ik op het gebied van medische behandelingen een watje ben. Dat verandert op het moment, dat ik mijn schaatsen aan heb. Vanmorgen schoot er bij het uit bed stappen iets in mijn rug. Dat ging weer over, maar bij het schaatsen voelde ik mijn rug toch wel. Nu kun je daar aan toegeven, maar je kunt ook proberen door de pijn heen te rijden.

Ik koos voor het laatste en hoe langer ik doorschaatste, hoe soepeler de rug werd. In totaal reed ik in anderhalf uur tijd 97 rondjes, waarvan een stuk of 20 met "Krasse knar" Frans van Rijn in mijn kielzog. Na afloop zei Frits, die met Jaap samen een intervaltraining had afgelegd: "Wij hebben je driemaal ingehaald. Ik kom dus op 100."

Daar had ik niets tegenin te brengen....
Volgende week dinsdag krijg ik wederom rekenles van mijn Elfstedenmaat.