Takelen

De straat, waarin wij wonen, is een gewone straat in een buitenwijk van een provinciestad. Dat zou je niet zeggen als je in iets meer dan een week tijd in de nachtelijke uren gewekt wordt door kabaal op straat. 

Vorige week waren dat de sirenes van een ambulance en daarna het geluid van een brandweerwagen. Met de ladderwagen werd om een uur of 6 een buurman op een brancard uit het raam op de bovenverdieping getakeld.
Vannacht was het weer raak. Rond kwart over 3 werden we wreed gewekt door het geluid van ijzeren platen op de straatstenen. In eerste instantie deed me dit denken aan de klassieke opening uit de boeken van "Adriaan en Olivier" van Leonhard Huizinga.


Ik citeer: Het was in het allerholst van de nacht. Twee volle manen stonden met verwijtende gezichten aan de hemel. 
Daarna volgen steevast luidruchtige achtervolgingsscenes met dit soort snedige antwoorden:
"Fatsoenlijke mensen slapen op dit uur van de nacht", klonk uit het geopende slaapkamerraam.
"Ik vroeg me dan ook af, waarom u nog wakker bent?"
Wij keken vanuit onze slaapkamer naar wat er op straat geschiedde zonder enige aanvechting om dit soort opmerkingen te maken. Voor onze deur stond een politiewagen en op straat een viertal agenten.

Schuin aan de overkant werd een grote grijze Mercedes uit het duurdere segment uit het parkeervak getakeld en op de takelwagen gehesen.

We zijn al een paar jaar niet naar het theater gewest, maar nu kwam het theater naar ons toe. Het was een mooi gezicht hoe de auto met een soort wiggen onder de wielen telkens in de juiste richting werd "gestuurd". Met de Mercedes achterop verliet de takelwagen de straat.
Tot zover het Theater van de Lach. 
Vanmorgen kwam het Theater van de Traan. Bij de Olympische Spelen kwam mijn favoriete deelnemer Laurine van Riessen bij de kwartfinales van het keirin gruwelijk hard ten val.

Waar het in Rio de Janeiro in 2016 op het nippertje goed ging, daar ging het nu helemaal mis.

Op een brancard werd Laurine naar het ziekenhuis gebracht. Daar werd geconstateerd, dat de Leidse schaatsster gebroken ribben, een gebroken sleutelbeen en een kneuzing van de long heeft opgelopen.

De Olympische droom, waarbij ze de eerste Nederlandse atleet zou kunnen worden met een medaille op zowel Zomer- als Winterspelen is wreed verstoord. Voor Laurine zijn de Spelen voorbij.

Maar dat is slechts bijzaak. Het voornaamste is, dat de baanwielrenster zo snel mogelijk weer beter wordt. Een gezond mens heeft wel duizend wensen, een zieke slechts één.
Bij deze wens ik Laurine van harte beterschap. Ik hoop, dat ze snel en volledig herstelt.