Weideloop

Om kwart voor 7 werd ik wakker. Een kwartiel later had ik mijn sportkleding en mijn hardloopschoenen aan en met een banaan achter de kiezen liep ik naar de Maaldrift toe. Op weg er naar toe haalde ik een wandelaar in.

Bij het passeren van de boerderij zag ik een kudde koeien in het weiland lopen onder een halfbewolkte hemel. Op de achtergrond was een molen te zien. Hoe Hollands wil je het hebben?
Ik liep de doodlopende weg tussen de weilanden door tot de knik in de weg bij de manege. In een weiland telde ik 9 hazen. Een tweetal hazen ging in het gras liggen toen ik langsliep. Ondanks dat het gras vrij kort was, waren de bruine hazen nauwelijks zichtbaar in het gras.

Op de terugweg telde ik nog steeds hetzelfde aantal, alleen ééntje rende er met gezwinde spoed. Nu is het begrip "hazen" helemaal ingeburgerd in de atletiek. Deze geste kon ik wel waarderen, maar deze haas kon ik absoluut niet tegenhouden.

Dat was de wandelaar, die ik tegemoet liep, wel. Het was de wandelaar, die ik al eerder had ingehaald. Hij wandelde hier sinds 2 jaar regelmatig naar toe, zoals het bij mij ook mijn vaste coronaparcours was geworden. Vlak bij de Stevenshof is het een mooie loop tussen de weilanden door.

Rustgevend ook met koeien, die grazen in het gras.
Iemand, die wel wat rust kon gebruiken, was een Oost-Europese bouwvakker, die werkte aan de Rijnlandroute. Bij de plek, waar hij normaliter naar zijn werk ging, was het hek op slot. In zijn wijsheid had hij ervoor gekozen om over het fietspad naar de containertunnel te rijden.

Helaas voor hem, liep het hier dood. Een plek om te keren, was er niet. Wel Bert Breed, die hem op het bochtige en door de containers langs de kant van het asfalt onoverzichtelijke fietspad kon loodsen.
Als kind heb ik dit geleerd, als ik met mijn vader of mijn broer Leo in de vrachtwagen mee mocht en dan bij een boerderij de volgeladen vrachtauto van Transportbedrijf Breed mocht helpen loodsen.

Ik hielp de ongelukkige Oost-Europese chauffeur veilig de 400 meter achteruit en wees hem de juiste weg.

Thuis douchte ik me, waarna ik bij het ontbijt zag, hoe mijn favoriet Laurine van Riessen zich bij de Olympische Spelen moeiteloos plaatste voor de halve finale van het keirin.