Cordal de Nava

De mistflarden hingen over de velden en werden verlicht door de opgaande zon, toen wij om half 8 wakker werden. Ik ging uit bed, trok mijn sportkleding aan, nam een energiegelletje en een banaan en trok de buitendeur achter me dicht.
 
Ik liep richting Villamartin de Riba en over dezelfde weg als gisteren via Viobes begon ik aan de vrijwel dagelijkse duurloop van een kilometer of 8.

Het was een prachtige loop.


Op de rustige provinciale weg naar Nava was het erg rustig.

Ik werd alleen ingehaald door een hardloopster. Ik liep in marathontempo, zo'n 10 kilometer per uur. Gezien het speelse gemak, waarmee zij binnen de kortste keren afstand van me nam, moet ze zo'n 15 kilometer per uur gelopen hebben.

Bij het kapelletje langs de weg verliet ik de provinciale weg en liep over rustige langweggetjes naar huis toe.


Na me gedoucht te hebben, schoof ik aan de ontbijttafel aan rond half 10.
Na de koffie- en theepauze fietste ik naar Nava toe om boodschappen te doen bij Yebio en een fruteria. 
Met een rugzak vol klom ik naar Orizon en Paraes om over rustige weggetjes naar huis te fietsen.

Daar schuurde ik de meest in het oog springende druipers op de balustrade weg om het verfblik leeg te schilderen op de nu kale plekken.
Om een uur of 3 aten we een macaronischotel. Anderhalf uur later trokken Ada en ik onze wandelschoenen aan voor de Cordal de Nava, een wandeling uit "Piloña y Nava".

Via Quintana wandelden we naar Robleu, waar we de route van 8,5 kilometer over de bergkam oppikten.

Langs een beek liepen we onder Sierra door naar El Solanu.

Dit bergdorpje was het beginpunt van de Cordal de Nava.


Over een steil keileempad klommen we door een bos omhoog via Los Llanos naar de Pico de Ara.

Bij de top was het wat kaler en had je aardige vergezichten.

Aardig, want door de vrij dichte bewolking waren de omliggende heuvels niet helder zichtbaar.

Over een breed pad kwamen we vaker vergezichten tegen.

Meestal over het dal, waaruit we geklommen waren, maar gaandeweg ook over het dal ter rechterzijde van ons.

We klommen over hoogten van 481, 499 en 469 meter hoogte bij Cordal, Muerca de la Salmoria en Cantu Mues.

Gedurende een kleine kilometer was het keileempad helemaal aan gort gereden door 4-wheel drives. Smalle richels staken soms 50 centimeter boven de wielafdrukken uit. Het spreekt voor zich, dat we hier heel voorzichtig wandelden.

Dat deden we dan ook bij de steile afdaling van de Cantu Mues, waarna we redelijk vlak liepen naar het smalle bospad voorbij het afgelegen huis op de bergtop.

Gelukkig was het droog weer, zodat we over het steile bospad omlaag konden wandelen. Bij regen was dit pad ongetwijfeld een smal beekje.



Nu konden we redelijk veilig afdalen naar Vega, een leuk dorp.


Hier besloten we, dat we rechtstreeks naar Quintana zouden wandelen. Vandaar was het nog een kilometer naar huis lopen, waar we om 5 over 8 aankwamen na een zeer mooie wandeling. De Cordal de Nava is een aanrader!
Rond de klok van 10 uur aten we courgettesoep en boerenkoolstamppot met chorizo. Rond middernacht gingen Ada en ik als laatsten van de disgenoten naar bed.