Cronesteynloop

Na het ontbijt vertrok mijn vrouw naar haar oude school, waar ze de bibliotheek voor haar rekening neemt. Daar kan deze bibliothecaris in ruste onmogelijk bezwaar tegen hebben.

Ik ging boodschappen doen op de boerenmarkt en bij "De Helianth". Op weg er naartoe kwam ik langs de Leidse IJshal. Met het oog op de slotweken van de marathontraining was het handig om te weten, wanneer ik nodig was om te helpen met het spuiten. Iedereen heeft zijn eigen specialiteit!

Voor het aanleggen van een goede ijsvloer is het namelijk van groot belang, dat het water gelijkmatig over de baan verdeeld wordt.

Daar ik de laatste maand veel te weinig heb gefietst, maakte ik op weg naar huis een omweg over de Oostvlietweg naar de Kniplaan. Bij de Vlietlanden werd ik ingehaald door een groep van 10 wielrenners. Voor het gemak noem ik dit kleine peloton "The Shoes"-groep.

Jan Versteegen en Wim van Huis waren duidelijk herkenbaar. Maar liever zie ik hen in deze omstandigheden.

Net als op het ijs kon ik hen niet bijhouden. Nu had ik een geldig excuus. Op een fiets met fietstassen heb je nu eenmaal meer luchtweerstand.

Gelukkig was het droog weer.

Via Kniplaan en Velostrada reed ik naar huis, waar ik mijn sportkleding aantrok en op een reservefiets reed ik naar Ada's school, waar de fiets normaliter gestald is. 
Van daaruit liep ik naar park "Cronesteyn". Dat deed ik langs de Vliet. Daar zag ik de kale zandvlakte, waar in oktober de eerste paal de grond in gaat voor IJshal "De Vliet".

In "Cronesteyn" maakte ik een lus om langs het spoor terug te lopen. Langs de Vliet en de Korte Vliet liep ik naar "Ter Wadding", waar ik een rondje door het kleine bos liep. In de Stevenshof deed ik hetzelfde in het Stevenspark. Zo kwam ik net als gisteren tot een duurloop van 14 kilometer. Als ik morgen hetzelfde doe, heb ik in 3 dagen de afstand van de marathon afgelegd.

Met het oog op de marathon van Leiden van 10 oktober zou dat mentaal een goede stap zijn.