Irun

 De wekker stond op 5 uur, maar om 3 uur was ik al wakker en begon het hanewaken. Ik kon de slaap niet meer vatten. Alles stond klaar en om 5 uur kleedden we ons aan en wandelden naar de Vink, waar we de trein van 5.52 naar Den Haag Centraal namen.

Hier stapten  we op de intercity naar Rotterdam. Het was net als bij onze oppasdiensten op vrijdag: bij het ochtendkrieken reden we naar Rotterdam.
De aansluitende trein naar Brussel-Zuid had 10 minuten vertraging, maar we hadden voldoende speling om de TGV naar Parijs te halen.

Op Paris-Nord hadden we de metro naar Montparnasse, nadat onze vaccinatiebewijzen waren gecontroleerd. We moesten alleen nog een paar tickets kopen, die ik contant betaalde.

In Montparnasse streken we neer op het overdekte terras van IXKI. Een terechte keuze, want het regende pijpenstelen. Ada haalde een groentesalade voor zichzelf en een zalmsalade voor mij. Een kruidkoek was het toetje.
Bij het toiletbezoek moesten we € 1,- betalen. Ik opende de portemonnee en zageen bijzondere mint van € 2,-. We konden vrij snel in de TGV naar Bordeaux St. Jean, waar ik de munt nauwkeuriger bekeek. Ada deed dat ook en liet de munt vallen. De gelegenheidsmunt  was spoorloos verdwenen. Een paar keer zoeken op de grond bleek zinloos.

Verder verliep de reis naar Bordeaux probleemloos. In de stad aan de Garonne moesten we overstappen. We hadden een uur de tijd, waarna we om kwart over 5 op de boemeltrein naar Hendaye stapten.

Een kleine 3 uur later waren we na het mooiste deel van de reis met de Pyreneeën op de achtergrond bij de grens met Spanje. We wandelden naar "Pension Europa", waar we kamer 101 hadden.

Ik had intussen "Moord op de moestuin" van Nicolien Mizee nagenoeg uitgelezen.

Op onze kamer aten we nog wat brood en keken, hoe laat we de metro van Irun naar San Sebastian-Donostia morgen zouden nemen.
De benevelde bergen lieten wat vocht los. Het regende, toen we naar Hotel "Aitana" wandelden, waar we 2 Bizcoche Manzane, een muntthee en een Voll Damm namen.

Hier las Ada verder in "De tuinjungle" van Dave Goulson, terwijl ik "Moord op de moestuin" uitlas. Het had een plot, die in een Agatha Christie niet zou misstaan. Aan het slot werd je diverse keren op het verkeerde been gezet.
In "Pension Europa" was het niet nodig. Wij gingen liggen en sliepen snel.