Gezinsreünie

Gisteren beleefden we één van de hoogtepunten van het afgelopen jaar. Voor het eerst sinds Kerstmis 2019 waren we met het hele gezin weer bij elkaar.

Gezeten in onze achtertuin hadden we met het prachtige nazomerweer dan ook een gezellige maaltijd met elkaar.

Drie weken geleden hadden we alvast een voorproefje van deze gezinsreünie. Om 6 uur werden we wakker. We hadden als een blok geslapen. We douchten om beurten, herordenden de spullen en ik kocht alvast de metrokaartjes naar Amara Donostia.
Om 7 uur zaten we aan het ontbijt in Hotel "Aitana". Ada nam koffie met melk, ik warme melk. We hadden een amandelmeelbolletje en een geroosterd stokbrood met ham en kaas. Langs "Pension Europa" wandelden we de brug tussen Irun en Hendaye op. Aan de Franse kant was deze afgesloten.



Om 5 over 8 hadden we de metro naar Amara Donostia. 

Een aardige tocht. Door San Sebastian-Donostia wandelden we door een park langs de rivier naar een prachtige brug, die we overstaken.

In het winkelcentrum boven het busstation kocht Ada in een Baskische winkel wat fruit voor de busreis.

De eerste bus bracht ons naar Bilbao toe. We hadden op deze bewolkte maar droge dag prachtige uitzichten op zowel de bergen als de zee. Baskenland is mooi.

In Bilbao hadden we anderhalf uur de tijd. We zochten een plek, waar we konden drinken en op het terras van "Amstel" namen we een koffie met geklopte melk en een versgeperste jus d'orange. Op een bank voor het busstation aten we ons van huis meegenomen noten-rozijnenbrood op.
We daalden weer af naar het ondergrondse busstation, waarna we onze prachtige tocht langs de Spaanse noordkust vervolgden.

Het was 23 graden en via een tussenstop in Laredo kwamen we in Santander, waar we ooit een dag hebben doorgebracht. Via Torrelavega kwamen we in Llanes uit, waar onze busreis erop zat. In dit kuststadje maakten we een kleine wandeling langs Indiano's door een pittoresk straatje.

Ik maakte een foto en was het hoesje van mijn mobieltje kwijt. Ada had het snel gevonden., net zoals ze vanmorgen, toen ik het Euskotrenkaartje kocht, het gisteren verloren muntstuk van € 2,- uit een verborgen hoekje van haar rugzak tevoorschijn toverde.

Deze gelegenheidsmunt is voor ons het eerste souvenirtje van deze vakantie. Maar het mooiste was het weerzien met Ana en Siebe.

We hadden hen met Kerstmis 2019 voor het laatst gezien.

Met hen reden we van Llanes naar hun huis door het prachtige Asturias. In de auto praatten we voluit met elkaar, waarna we hun nieuwe huis met prachtig uitzicht over de bergen konden zien.

We ruimden onze kamer een beetje in en daarna keek ik naar de finish van de vierde etappe van de Vuelta, die door Fabio Jakobsen werd gewonnen.
Rond 7 uur gingen de anderen naar de keuken, terwijl ik het dagboek schreef. We aten aardappels met gemengde groente en makreel. Daarna zouden we nog een avondwandeling maken.

Zo leerden we de omgeving, waar we de komende 2 weken zouden verblijven, een beetje kennen. De wandeling duurde langer dan gedacht. We kwamen in het donker terug. Vlak bij huis spraken we uitgebreid met 2 buren, voordat we om half 11 ons bed opzochten. De slaap kwam snel.