Afscheid met vertraging

Wat in het vat zit verzuurt niet. Het was gisteren exact een jaar geleden, dat ik mijn laatste werkdag had. 

Het afscheidsfeest was door alle coronamaatregelen tot nader order uitgesteld. Dat het uitgerekend op 1 oktober uit zou komen, dat had ik nimmer kunnen bevroeden. Ook toen fietsten mijn vrouw en ik in de stromende regen naar een strandtent toe om te gaan eten. Gisteren was dat "Het Wantveld".

Nu was het afscheidsfeest gekoppeld aan het dienstjubileum van 3 collega's bij de Katwijkse bibliotheek en het vertrek van een andere collega. Therese, Joke en Irene werken al 40 jaar bij de bieb en Melissa haar hele studietijd.

De jubilarissen werden onderworpen aan een quiz over die ruim 40 jaar, waarbij ik als deskundige jury op mocht treden. Deze soms hilarische quiz werd vooraf gegaan en gevolgd door twee rondes van het buffet.
Maar denk niet, dat deze kleurrijke bibliothecaris niet aan de beurt kwam. Deze buitenkans lieten mijn collega's zich niet ontnemen!

Mijn vele verkleedpartijen bij jubilea en afscheid nemen van collega's bood dan ook een scala aan mogelijkheden voor mijn collega's. En daar ik in ruim 35 jaar werken mij nimmer schaarde onder de categorie "Doorsnee medewerker", bood ook dit voldoende stof voor een spetterend afscheidstoneel.

Tenslotte werd ik in de bloemetjes gezet.

Zelf had ik uiteraard ook een afscheidsspeech voorbereid met als titel: "De koe".
Ik had echter niet het laatste woord. Dat was voor een zangeres, die er voor zorgde, dat de voetjes van de vloer kwamen. 

Voor het eerst in lange tijd konden we weer meezingen en dansen. Het was een afscheid met vertraging, maar het was net als een wijn, die heeft kunnen rijpen. Het heeft een smaakvolle afdronk.