Het roodborstje

Vandaag had de schaatsinstuif voor kinderen in de Leidse IJshal begonnen.

Ik zeg met nadruk had, want zoals bekend zijn alle binnensportaccomodaties gesloten, terwijl de MacDonalds wel gewoon open zijn. Hoezo volksgezondheid?
Ik hoefde vanmorgen dus niet naar de Vondellaan te fietsen. Gelukkig voorkwam mijn vrouw, dat ik in een zwart gat zou vallen. Zij had nog een klus voor me op de volkstuin.

Na een vorstloze nacht fietsten we in mistig weer naar de volkstuin toe. Daar mocht ik kruiwagens met paardenmest naar onze tuin rijden. Eén kruiwagen valt wel mee. Een stuk of 20 kruiwagens verder ga je dit wel voelen. 

Na de tweede kruiwagen zag ik een roodborstje bij de mestvaalt. Het kleine vogeltje zocht voedsel op de plek, waar ik net met de riek bezig was geweest om mest in de kruiwagen te scheppen.

Telkens als ik terugkwam, vloog het roodborstje naar een hoge plek om terug te keren naar de voerderplek als ik weer vertrokken was.

Onderwijl schoot mij iets te binnen. Jaren geleden sprak ik iemand, die inmiddels is overleden over de tuinvogeltelling. In onvervalst Haags kreeg ik als antwoord: "Vroegûh gingûh we op Scheveningen altijd kijkûh naar de roodborstjes."

Het bleek in de tijd te zijn, waarin wat onze Oosterburen "oben ohne" noemen in de mode was.

Normaal gesproken laat ik het bij de mestvaalt zo netjes mogelijk achter. Voor dit roodborstje zorgde ik echter voor een rijk gedekte tafel.