Kjeld Nuis

In het krantenbericht uit het Leidsch Dagblad van gisteren stond een staatje met 10 Olympische medailles, die door schaatsers zijn gewonnen, die begonnen zijn op de 200-meterbaan aan de Vondellaan. Vandaag was dat alweer achterhaald. Het zijn er nu 11.

Het artikel had de "Krasse knarren" gestimuleerd. Bij aankomst in de Leidse IJshal telde ik 24 schaatsers. Toeval of niet, het was exact het aantal "Leidse" deelnemers aan de Olympische Spelen sinds de bouw van de Ton Menken IJsbaan in 1976.

De schaatsers waren duidelijk geïnspireerd door het artikel, want vanaf de eerste ronde lag het tempo op 26 kilometer per uur. Als het de toenmalige kinderen lukte om vanaf deze kweekvijver voor schaatstalent de top van de Olympus te bereiken, dan moet het de "Krasse knarren" met inmiddels minimaal 1000 jaar schaatservaring toch ook kunnen lukken?
Na anderhalf uur training dronken we koffie en thee in de kantine van de IJshal, waarna we met spoed naar huis fietsten voor de 1500 meter in Beijing.

De verwachte tweestrijd tussen Thomas Krol en Kjeld Nuis brandde na de dweilpauze los. De Zoeterwoudenaar Nuis won het van Krol. Zij waren de enigen, die in de 1.43 doken.

De concurrentie beet zijn tanden stuk op deze tijden, zodat IJVL-er Nuis zijn titel op de schaatsmijl prolongeerde. Net de armen op de rug!

Nuis heeft derhalve een bijzonder staatje op zijn staan: driemaal starten op de Olympische Spelen, driemaal goud. Een score van 100%.

Alleen Eric Heiden overtreft hem!


Terwijl in "De Meester" in Zoeterwoude, waar "The Shoes" en "The Golden Earring" vroeger vaak oefenden, feest gevierd werd, had de podiumfoto veel weg van de Daltons in de strips van Lucky Luke.

IJsmeester Jan van Rijn vertelde me onlangs een prachtig verhaal over Kjeld Nuis. Hij reed op zondag vaak met een groep wielrenners uit Zoeterwoude. Op een dag reed er een jongen mee. De groep hield hem uit de wind, maar op een gegeven moment kwam Kjeld toch op kop. 
Hij voerde het tempo op tot 40 kilometer per uur en de ene na de andere wielrenner moest afhaken. Alleen Jan kon met moeite het wiel van Kjeld houden. Terug bij het beginpunt in Zoeterwoude kreeg de ijsmeester van de IJshal van deze jongen te horen: "Zo, dat was een leuke warming up. Vanmiddag ga ik écht trainen!"
"Dat wordt een grote", zei Jan toen tegen zijn trainingsmaten.

Hij heeft gelijk gekregen!