Rookmelders

Vanmorgen stond in mijn agenda, dat vanmorgen nieuwe rookmelders zouden worden geplaatst.
We wonen in een huurwoning en de rookmelders, die we een aantal jaren geleden van Portaal hebben gekregen zouden 10 jaar meegaan, ware het niet, dat een geniale geest had bedacht, dat we rookmelders kregen, waarvan de batterij niet vervangen kon worden.
Het resultaat laat zich raden. Als de batterij bijna op is, laat deze dit luid en duidelijk horen door een irritante piep. En de batterij stoorde zich er niet aan, of het dag of nacht was.

Als je telkens in je nachtrust wordt gestoord wilde worden, was de enige mogelijkheid om de rookmelder in de schuur te leggen tot de herrie ophield. Daarna verdween de rookmelder in de vuilnisbak. De drie rookmelders onderging stuk voor stuk dat lot.

Daar per 1 juli de wetgeving verandert en een huis niet meer tegen brand verzekerd is, als je geen rookmelders in huis had, kregen we van de woningstichting nieuwe aangeboden.

Wie schetst onze verbazing, dat we precies dezelfde rookmelders kregen, waarvan wij het lot nu al weten....
De medewerker, die de rookmelders kwam vervangen, had dit ook al een paar keer gemeld aan de burelen van Portaal, maar dit aanbod werd wegens succes verlengd.

"Typisch iets voor grote organisaties", begon ik en vertelde, dat de bibliotheek, waar ik gewerkt heb, al sinds 1998 bezig is om een nieuwe Hoofdbibliotheek te krijgen.
We raakten hierover aan de praat en hij kende de collega, waarvan een zoon vorige week onverwachts is gestorven. Van hem hoorde ik, dat er vanavond gelegenheid is om in de Dorpskerk te condoleren. Ik fiets er vanavond naar toe, ook al schieten al woorden tekort.