Paashaaswijkloop

Tweede Paasdag is een dag, waarop alom in den lande veel activiteiten plaatsvinden. In mijn jeugdjaren ging ik een aantal jaren achtereen naar Reek, waar in "'t Kulleke" een folkfestival plaatsvond.

Later werd het sporten belangrijker voor me en het ik een paar maal deelgenomen aan de Paashaaswijkloop. Deze loop viel samen met de Drie Molenloop in Aarlanderveen. Dit jaar viel mijn keuze weer op Oegstgeest.

Na een redelijk frisse nacht moest ik mijn kledingkeuze bepalen.

Een zweethemd met lange mouwen en daarover een blauw hardloopshirt leek me een goede keuze. Via de Professorenwijk, waar ik voor mijn vrouw een boek voor de schoolbieb op  ging halen, reed ik naar de Haaswijk toe.

De titel bleek later op de dag toepasselijk.
Om half 12 schreef ik me in. Ik zou de 10 kilometer lopen met startnummer 460. Voor het zover was, ging ik eerst nog even naar het toilet. Ik werd verwezen naar een school aan de overzijde van het water. Het bleek een Daltonschool te zijn.

Op school was ik trouwens altijd de kleinste van de klas, maar dit terzijde....
Na het toiletbezoek wandelde ik terug naar het park, waar de startplek was. Ik trok het zweethemd uit, want het was warmer dan ik had verwacht, en ik ging na 500 meter warmlopen wat droogtrainingsoefeningen doen. Deze schaatsstappen zijn ideaal om de beenspieren op te rekken.

De kinderloop was inmiddels afgelopen een meisje, dat in de Leidse IJshal schaatsles van me had gekregen afgelopen jaar, liet me trots haar medaille zien. Toen ik om kwart over 12 vrijwel op de achterste rij van start ging, liep ik na een kilometer een tijdje op met een man, wiens dochter ik eveneens schaatsles gegeven heb. Maar ja, als je driemaal in de week op het ijs staat om kinderen de beginselen van het schaatsen bij te brengen, zal dit statistisch een aardige kansberekening zijn.

Langzaam maar zeker liep ik verder naar voren om bij de eerste ronde om de Klinkenbergerplas aardig wat lopers in te halen. Na deze ronde liepen we weer richting finish, waar de splitsing tussen de 5 en de 10 kilometer plaatsvond.

Hier was de eerste en enige drinkpost. Wat dat aangaat was het een leerzame loop. Ten eerste had ik beter een wit shirt aan kunnen trekken, want in de zon was het behoorlijk warm.

Ten tweede had ik zelf beter een flesje met water in een heuptas mee kunnen nemen. Dat had zeker in de tweede ronde goed van pas gekomen.
Desondanks liep ik lekker. Goed wil ik niet zeggen. Ik liep op een meter of 100 achter de vrouw, die derde zou worden, maar ja, dan moet je wel goed blijven lopen. En dat deed ik niet.
Na de tweede ronde om de Klinkenbergerplas wees een vrijwilliger in de bocht, dat ik rechtsaf moest. Ik lette niet goed op en sloeg daarna niet linksaf, maar liep rechtdoor.

Zo kwam ik uit op het fietspad langs de rondweg om Oegstgeest. Nu stond ik voor de keuze: loop ik de 150 meter terug, of zou ik op een gegeven moment over de aarden wal klimmen en daarna afdalen naar de juiste route naar de fietsbrug over de drukke weg.
Ik koos voor de tweede mogelijkheid op een plek zonder doornstruiken en met weinig brandnetels. Zodoende had ik minimaal 200 meter extra gelopen en had ik de paar lopers, die ik in de laatste ronde achter me gelaten had, weer voor me lopen.

Zodoende finishte ik in 53.30. 


Het eerste, dat ik deed, was naar de drinkpost lopen, waar ik drie bekers water dronk. Het was al met al een leerzame loop met het oog op de marathon van Leiden over 4 weken. Net zo leerzaam als de Lastige Lijven Toertocht dat was met het oog op de Bert Grotenhuis Bokaal.

Vanaf Oegstgeest fietste ik via Rijnsburg en Valkenburg naar de volkstuin toe, waar ik nog een hapje at, voordat ik anderhalf uur lang de planten slootwater gaf met een gieter.

Na deze lange cooling down dronk ik nog een kop thee met mijn vrouw, waarbij we genoten van onze botanische tulpen.

Daarna fietste ik naar huis, waar ik om 5 uur eindelijk het zweet van de Paashaaswijk van mijn huid kon spoelen.