De Wielerbaan

Om half 6 werd ik wakker. Ik moest naar de w.c. Het was een koele nacht. Dat bleek wel, toen ik om 6 uur met Ada meefietste naar het busstation van Wageningen. Nevelflarden hingen over de velden.

Ada ging wandelen met een vriendin en reed met de bus naar Ede, ik reed terug naar camping  "De Wielerbaan", waar ik op het terras van de kantine ontbeet en daar mijn mobieltje oplaadde.

Als goed bibliothecaris loste ik het raadsel van de fietsen op.

Het was regelrecht monnikenwerk.

De gebruikelijke zoekwegen liepen telkenmale dood. Er restte me niets anders dan een hele serie bergen onder het trefwoord "Col de" systematisch te doorzoeken. Maar de aanhouder wint!
Terwijl ik met deze puzzel bezig was, kwam een klein vogeltje af en toe kruimeltjes oppikken bij mijn tafel.

Het bleek een jonge lijster te zijn. Deze moet u niet verwarren met "Jonge lijsters", een serie leesboeken voor de middelbare school.

Na het dagboek bijgewerkt te hebben tijdens het wachten tot het mobieltje klaar was, ging ik nog even zwemmen in het zwembad, dat midden in de oude betonnen wielerbaan was gelegen.

Dat ik uitgerekend op deze plek uitvond, dat de Col de Aubisque het juiste antwoord was, kan bijna geen toeval zijn.

Daarna begon ik met het leegruimen van de tent en het opruimen ervan. 

Ik had gehoopt om klaar te zijn als Ada terug zou komen van de wandeling van Ede naar Wageningen, doch dat lukte net niet.

Na betaling van € 26,- voor een nacht kamperen op "De Wielerbaan", verlieten we Wageningen Hoog en reden door de prachtige rit door de bossen naar Renkum. 
We passeerden "Nol in het Bosch" en door bossen en over een volledig vergraste heide, hoezo stikstofprobleem, reden we naar Wolfheze, waar we op een terras cappuccino en jus d'orange dronken.

Door de bossen trapten we naar Oosterbeek, waar we van de Veluwezoom afdaalden naar de Rijn. Hier namen we het Drielse veer. 

Vanaf Driel reden we over de slingerende Rijndijk naar Elden, waarna we verder slingerden naar Huissen. Hier deed Ada boodschappen, terwijl ik keek, hoe het er in de etappe naar de Alpe d'Huez voorstond.
We vervolgden de weg over de dijk naar Angeren en vandaar naar Doornenburg. Het gelijknamige kasteel torende boven het dorp uit. Na een tocht door de uiterwaarden staken we de Waal over.

Over verharde en flink wat onverharde paden reden we naar Kekerdom. De hamvraag was: "Wie keek er dom?"

Over de slingerende dijk reden we onder een grijze wolk naar Leuth, vanwaar we naar Zyfflich pedaleerden. Het bord Naturschutzgebiet gaf aan, dat we in Duitsland waren.

Bij Wyler kwamen we het land weer binnen. Vlak voor Groesbeek vonden we na 69 kilometer fietsen een plekje op het trekkersveld van camping "Bij ons".
Bijzonder was, dat we om op ons veld te komen, we een beek over moesten steken. De keuze was om door de ondiepe beek te fietsen of om balanceerkunsten uit te voeren op de 2 balken brede brug.

Het uitzicht was mooi, maar het was vrij winderig. Terwijl Ada kookte, zag ik dat Tom Pidcock de Touretappe naar de Alpe d'Huez had gewonnen.

We aten ravioli met vanilleyoghurt van Pur Natur als toetje. Ik deed de vaat, waarna we achter de boerderij nog wat dronken op deze mooie zomeravond.
's Avonds hebben we bij het kampvuur gezeten en de tent met lichtsnoer bewonderd.