Trots op de boer

Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen.
Daar ik ruim 40 jaar geleden met Breek Atoomketen Nederland heb meegedaan met acties tegen de dumping van atoomafval in zee, kan ik tegen het blokkeren op zich weinig meer inbrengen.

Bij die acties heb ik ook meegedaan aan blokkades van snelwegen. Maar ik kan u verzekeren, dat ons de mogelijkheid om te gaan barbecueën op de snelweg niet gegund werd.

Meestal werden we binnen 10 minuten door de M.E. weggesleept.

Dat ging meestal niet gepaard met een vriendelijk verzoek om uit eigen vrije wil de weg te verlaten. We werden gewoon weggesleept. Achter de vangrail renden we dan naar voren om te proberen een stukje verderop weer een blokkade te vormen. Met ons eigen lichaam! Burgerlijke ongehoorzaamheid noemen we dat.
Als je wat blauwe plekken opliep, moest je er niet over zeuren. Dat was het risico, dat je liep bij deze geweldloze acties, die je desondanks deed om het milieu te beschermen.

Wij hadden niet de beschikking over het zeer effectieve rollend materieel, waarover de boeren beschikken.

En die zij de laatste dagen ook gebruikt hebben om allerlei afval op de weg te gooien, waaronder zelfs asbest. Een kankerverwekkende stof!

Daarnaast kan het in het duister gedumpte afval leiden tot verkeersongelukken, hetgeen gelukkig gebeurd is zonder dat er zwaargewonden of zelfs een dode bij gevallen is. 
Als ik dan op de radio een boer hoor vertellen: "We hebben jullie gewaarschuwd!", dan kan ik onmogelijk nog trots op de boer zijn. En ik ben beslist niet de enige!
We hebben in Nederland het recht om te demonstreren, maar geen recht om te intimideren. Of moet er soms eerst een dode vallen, voor men tot inkeer komt?