Nazomer

Vanmorgen was het zwaar bewolkt met af en toe een klein buitje. Geen probleem, daar we het bed afhaalden en nog wat kleine huishoudelijke klussen te doen hadden. Na de lunch fietsten Ada en ik naar de volkstuin. Het leek wel nazomer.

Om half 3 fietsten we na wat klusjes naar huis, waar ik mijn schaatskleding aantrok. Het was vrijdag en dan ga ik naar de Leidse IJshal om 2 uur achter elkaar schaatsles te geven.

Het eerste uur was voor de Buitenschoolse sport. Met een groep van bijna 20 kinderen was het bijna volle bak. De les bestond voornamelijk uit oefeningen voor het achterop zitten.

Nu is de kunst om bij kinderen dezelfde basisoefening telkens op een andere manier terug te laten komen, terwijl je tegelijkertijd de aandacht moet verdelen over kinderen, waarvan de één 1 rondje rijdt en de ander 3. 

Ik begin dan meestal voorop om de oefening goed voor te doen, waarna ik bij het langzaamste kind blijf, daar deze de meeste aanwijzingen nodig heeft. Op het moment, dat we ingehaald worden, ga ik me bemoeien met de kinderen, die ook recht hebben op aandacht van de trainer.
Na een kwartier dweilpauze gaf ik dezelfde les aan de kinderen van de IJVL. Helemaal hetzelfde? Ik dacht het niet. Iedere groep is anders en tijdens de les zie je soms, dat het beter is om van je lesprogramma af kunt wijken door tussentijds wat andere oefeningen te doen om meerdere schaatsers vooruit te helpen. Of je krijgt plotsklaps een briljante ingeving.

Zo bedacht ik ineens: kunnen de kinderen niet een paar rondjes als robot schaatsen? Zo gezegd, zo gedaan. Een prima balansoefening door de hoekige bewegingen, die je met het bovenlijf maakt. 
En zo vlogen de schaatslessen met 2 leuke groepen kinderen voorbij. Net zoals de nazomer ineens voorbij kan zijn....