Op zaal

De dag begon begon positief. Na het ontbijt ontving ik een mailtje, dat onze met de ambulance afgevoerde schaatsvriend nog op de IC lag, maar vermoedelijk vandaag naar de zaal zou mogen. Later op de dag volgde de bevestiging. Zijn vrouw mocht hem vanmiddag op zaal bezoeken.

Om half 11 fietste ik naar "De Helianth", waar ik de wekelijkse broodbestelling ophaalde voor mijn schoonouders en onszelf. Het plan was om deze via de Oostvlietweg weg te brengen, maar de brug over de Vliet ging net voor mijn neus open. Zodoende was ik wel gedwongen om langs de Voorschoterweg te fietsen.

Daar zag ik, dat het hek bij de Leiden Road Runners Club open was. Zodoende kon ik de tribune van "Leidsche Boys" betreden en vanaf de tribune een drietal foto's maken van de zuidzijde van IJshal "De Vliet".

We kennen ons doel voor 2023.

Bij mijn schoonouders dronk ik met mijn zwager Bas een kop thee, waarna ik naar huis fietste om daar te lunchen.

In het nazomerweer fietste ik daarna naar de volkstuin om het groente- en fruitafval weg te brengen en één aardbei van de koude grond te oogsten.

Bij terugkomst trok ik thuis mijn sportkleding en hardloopschoenen aan en liep ik de 3 kilometer naar de Leidse IJshal. Dat heeft een hele pragmatische reden: daar kan ik naar het toilet. Van de boete op wildplassen in Leiden kan ik een avond uit eten met mijn vrouw en daar ik plaspillen slik ligt mijn toiletbezoek ruim boven het landelijke gemiddelde. 
Daarna liep ik in het herfstzonnetje, niet ver vanaf de plek, waar mijn trainingsmaat op zaal lag, de 3 kilometer naar huis.

Want je kunt beter op zaal liggen, dan in de enorme zaal....