"Je kunt ook gewoon doen, wat er staat!"

 Het is, zeker na een verloren wedstrijd, goed om te analyseren, wat de volgende keer beter kan. Welnu, de Argentijnen nemen al een voorsprong bij de warming-up.

Ja, zo begin je mentaal al met een achterstand aan de wedstrijd!
Gisteren was het waterkoud, toen ik met temperaturen rond het vriespunt naar "De Helianth" fietste voor de broodbestelling van mijn schoonouders en onszelf. Na hun brood naar Ada's ouders gebracht te hebben, fietste ik naar huis, waar ik redelijk vroeg met Ada lunchte. Samen reden we naar de Regenboogkerk in de Merenwijk, waar we een repetitie hadden van "Projecta Musica".

We zongen 4 liederen door van het project "England, my England". Eén van de nummers was het ingetogen "Pie Jesu" uit het Requiem van Tony Biggin.
Bij het lied komen een aantal loopjes een paar keer terug, maar telkens net even anders. De alten hadden dat niet allemaal in de gaten, hetgeen dirigent Wim de Ru humoristisch oploste met de zin: "Je kunt ook gewoon doen, wat er staat!"
Rond 5 uur waren we weer thuis na een geslaagde repetitie, die beter ging dan verwacht. Dat gold ook voor Marokko, dat Portugal en Cristiano Ronaldo met 1-0 uit het toernooi knikkerde.

Dat de Marokkanen trots op hun elftal zijn en juichend de straat opgaan, is begrijpelijk en het is ze van harte gegund. Maar waarom zitten er dan lieden tussen de feestvierders, die denken: "Je kunt ook gewoon slopen, wat er staat!"?


Wij hadden daar in de trein naar Schiphol geen last van. Wij gingen Siebe en Ana op het vliegveld begroeten. Ik had andere kleding aan dan een maand geleden.

Onze zoon reisde met een collega met de trein door naar een geologencongres in Enschede, Ana ging met ons mee naar naar de Sleutelstad. Vanaf station De Vink wandelden we naar ons huis toe, waar ik zag de Engelsen het "England, my England" wel heel letterlijk opgevat hadden.