Kerstloop

Het is even wennen aan het nieuwe horloge.

Er zit een stappenteller op, waar deze werk alleen, als je je arm beweegt. Met fietsen gebeurd dat al niet veel, met schaatsen nauwelijks, daar ik veelal met mijn armen op mijn rug placht te schaatsen.

Als ik met de "Krasse knarren" ruim 25 kilometer in de Leidse IJshal schaats, dan zie ik dat nauwelijks terug in het afgelegde aantal passen van de stappenteller.
Het afwassen met de afwasborstel daarentegen tikt flink aan!

Vanmorgen fietste ik zoals vanouds op zaterdag naar "De Helianth" om de broodbestelling voor mijn schoonouders en onszelf op te halen. Daar mijn vrouw nog het een en ander aan het bakken was, moest ik even wachten, voordat ik de boodschappen naar Ada's ouders kon brengen.
Zodoende kon ik om 1 uur beginnen aan mijn Kerstloop van 10 kilometer. Op het warmst van de dag.

Ik liep naar het paadje, dat leidt naar KNMI-meetpunt Voorschoten, gelegen in de weilanden halverwege de Dobbewetering en de Schenksloot. 

Na dit doodlopende weggetje uitgelopen te hebben tot de knik, keerde ik om en liep naar de houten loopbrug over de A44, waarna ik het rondje liep bij het Valkenburgse meer, waar Walter Boon in de coronatijd een loop van 4 kilometer had georganiseerd.

Na het rondje van ruim 4 kilometer liep ik weer terug naar de loopbrug om bij het bruggetje bij de woonboot "Stevenshof" een paar foto's te maken van de Schenksloot.

Afgelopen zondag zag het er hier totaal anders uit!

Vanaf deze brug liep ik via de kortste weg naar huis toe, waar de anderen net geluncht hadden, toen ik bezweet aankwam. De stappenteller stond nu op ruim 13.000, nadat ik met een kleine 2000 vertrokken was. Met hardlopen werkt deze teller dus goed. Ik had immers 10 kilometer gelopen.
Na een paar telefoontjes over het Bavarian curling, waar ik als coördinator een steekje had laten vallen, ging ik me douchen. Ik rammelde van de honger en was ruim anderhalve kilo lichter. 
De verklaring is simpel: vochtverlies!