Dag oude Menkenbaan

Iedere sporter droomt ervan in een lied te worden bezongen. Dat is een aantal markante schaatsers van de Ton Menken IJsbaan/Leidse IJshal gelukt in dit door Dick de Boer gecomponeerde lied. 
Maar het blijft toch bijzonder om je naam te zien prijken temidden van diverse wereldkampioenen.

Dag oude Menkenbaan

Tekst en melodie Dick E.H. de Boer

Refrein:

Dag oude Menkenbaan

Je hoort nu haast tot het verleden

Hier aan de Vondellaan

Een halve eeuw voorbij gegleden.

Het voelt een beetje raar,

bijna 47 jaar

hoorde jij bij ons en wij bij elkaar.

Hij heeft het vast en zeker aan zijn kinderen verteld

1976 was hèt jaar van onze held:

in Innsbruck won hij zilver op de 5000 meter

en later op de 10 ging het nog een plakje beter.

Maar vraag het aan Piet Kleine: het mooist van allemaal

was het slaan op 15 mei van de eerste Leidse paal

refr.

Ruim vier maanden later was het land in rep en roer:

de Menkenbaan ging open met een spiegelgladde vloer.

O.k., een beetje klein, dus we moesten blijven dromen

dat in Leiden ooit een 400-meterbaan zou komen.

De eerste onvervalste Leidse Kerstmarathon

reed ik met Henkie Distelveld … die ’t toen nog aardig kon.

Refr.

Wel voelden ons al snel als Ard en Keessies in de dop,

maar het was echt geen porem, met zo’n wollen mutsje op.

Al snel kwam er een groepje fanatieke enthousiasten

die elke zondagmorgen heel erg vroeg hun rondjes krasten.

Henk Grimbergen, als trainer, die spaarde roe noch gard:

een onvervalste bullebak … maar met een gouden hart.

Refr.

Zo werd dat kleine baantje toch een soort van tweede thuis;

kweekvijver van talent: Jeroen Straathof tot Kjeld Nuis,

Kaj Verbij en Margot Boer, en natuurlijk Ted-Jan Bloemen,

Cees Juffermans en Jannik … ach … te veel om op te noemen.

Maar niemand evenaarde, voor zover ik zie of weet,

De op zijn minst unieke … techniek van Bertje Breed.

Refr.

En waar zouden we al die mooie jaren zijn geweest,

zonder al die mensen die het maakten tot een feest.

Die ons leerden wat een bocht en die zorgden dat ijs glad is,

van Hans Post tot Jan van Rijn, van Anjema tot Matzes,

en makkers, echt een fijnere groep mensen is er niet.

Dus … volgend jaar gewoon weer door, maar dan …. aan de Vliet

Refr.