Ik was benieuwd, hoe mijn lichaam zich zou houden naar de Alternatieve Elfstedentocht op de Haarlemse ijsbaan. Welnu, dat viel me reuze mee. Het opstaan is wat stram, maar ik kan gewoon lopen en zelfs traplopen, bij menig duursporter een een goede graadmeter of je wel of niet te diep bent gegaan.
Een goed teken. En dat klopte. In mijn zomerjas fietste ik naar "De Helianth" om boodschappen te doen voor mijn schoonouders en onszelf. Mijn vrouw was naar de volkstuin op deze warme maartdag.
Na de boodschappen weggebracht te hebben, fietste ik naar huis, waar ik de sportwas ophing, de tafel dekte en de partituren in mijn rugzak deed. Vanmiddag was er een repetitie van "Projecta Musica". Om half 2 reden we naar de Regenboogkerk in de Merenwijk, waar we onder leiding van Wim de Ru een viertal stukken van "England, my England" doorzongen.
Een tweetal stukken werd van voor naar achter zonder commentaar of herkansing gezongen. Wat fout ging, ging fout. Volgende keer komen deze uitgebreid aan bod.
"The naked truth" was, dat er nog hard gewerkt moet worden voor de uitvoering in de Marekerk op zaterdag 13 mei. Dat deden we dan ook met het slotdeel van "Five mystical songs" van Ralph Vaughan Williams.
Een muziekstuk met veel hoge noten. Daar we regelmatig delen herhaalden, werd het op ons niveau muzikale topsport. Telkens weer de hoogste noten hard en zuiver zingen.
Na de pauze werd het "Requiem" van Tony Biggin doorgenomen. We begonnen met "Agnus Dei".
Deze ging niet onaardig, maar niet vlekkeloos getuige de uitspraak van dirigent Wim de Ru: "Ik hoor een Gis. Maar die staat er niet..."
Daarna herhaalden we "Anger",
Hiervoor gold hetzelfde. We zijn op de goede weg, maar we zijn er nog niet. Op 1 april gaan we verder waar we gebleven zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten