Noord-Fryslân

De dag begon goed. Om 5 uur moesten mijn vrouw en ik naar het toilet. Zij wilde haar afritsbroek aantrekken en vroeg: "Wat doen jouw portemonnee en je kam in mijn broekzak?"
Za had mijn afritsbroek gepakt....

Na het toiletbezoek vielen we weer in slaap en werden om half 7 wakker. We pakten de tent snel in. Ada haalde de buitentent eraf, terwijl ik de binnentent uitveegde. Er lag nog aardig wat zand in. 
Ik zag donkere wolken aankomen, toen mijn vrouw zei: "De tent is nog nooit zo droog opgeruimd."
Binnen een minuut was de tent aardig nat!
In regenpakken ontbeten we buiten met havermeelpap, brood en een sinaasappel. Ada had weer afwasdienst en was lang bezig met de grote pan. Ik hielp haar met zand als schuurmiddel.

Om half 9 was ze klaar en konden wij aansluiten aan de staart van het peloton. We reden van "De Zeehoeve" af en Harlingen isn de enige van de Friesche Elf Steden, die we aan zouden doen. Hier reden we langs de Waddenzeedijk naar Oostbierum en Koehool  om via Nij Altoena  met de harde wind in de rug naar Nieuw Biltdijk te zoeven.

Bij Nieuwe Biltzijl reden we weer langs de Waddendijk. Het tweede peloton zagen we in de verte over een andere weg naar Holwerd rijden. 


Daar fietsten we naar het standbeeld "Wachten op hoog water" van Jan Ketelaar.

Hier ontmoetten we mensen van Extinction Rebellion om op deze eerste maandag van de maand een die-in te houden.
Omrop Fryslân was er ook, die er een reportage van maakte met veel aandacht voor de Waddenfietstocht van de Luchtfietsers. Een paar mensen werden geïnterviewd, waaronder deze veteraan uit 1978, die rondom de die-in nog een aantal schaatsstappen deed. We zaten dan ook niet ver van de Hel van Het Noorden!



Dit was trouwens niet het eerste interview. De Leeuwarder Courant had al eerder een uitgebreid interview geplaats.


(Klik op de tekst om deze te vergroten)

Na het interview kon ik in de achterhoede meerijden langs de Waddendijk via Wierum naar Moddergat. Daar dronken we in het centrum bij een stuk of 5 oude vissershuisjes, die dienst deden als museum, op het pleintje ervoor cappuccino en warme chocolademelk.
Ook liepen we de dijk op, waar je een prachtig uitzicht had op de Waddeneilanden Schiermonnikoog en Ameland en op de aangeslibde schorren aan de voet van de dijk.

Hier stond een monument voor de omgekomen vissers van de Ramp van Moddergat. In 1883 vergingen 17 van de 22 vissersschepen met man en muis. Er was slechts één overlevende.


In kleinere groepen fietsten we langs de dijk en door ingepolderde kwelders via Anjum naar het Lauwersmeer.  Op weg naar Lauwersoog waren er wegwerkzaamheden, maar verderop was de Kustroute helemaal afgesloten.

Zodoende moesten we via Zoutkamp naar Hornhuizen reizen. Dwars door het Lauwersmeergebied reden we over soms smalle fietspaden naar het zuiden, waar we voor het eerst langdurig langdurig met tegenwind te maken kregen. Het peloton verbrokkelde in kleine groepen, die allemaal hun eigen tempo reden. 
Vlak voorbij Zoutkamp begon het te regenen. We trokken onze regenjassen aan en in de buurt van Ulrum was het weer droog. Via Ulrum kwamen we in Hornhuizen, waar we bij herberg Wongema zouden overnachten.

Deze herberg had 20 bedden. De rest mocht proberen op matjes op de grond in slaap te komen.
In de tuin was een grasveld, waar twee kleine tentjes opgezet konden worden. Ada wist te regelen, dat wij met Jan onze tent op konden zetten. Dit was een échte minicamping!

Na 95 kilometer fietsen was dit een plek, waar we waarschijnlijk het rustigste zouden slapen.
Het eten in Wongema was wederom veganistisch. We aten aardappelpuree met gemengde groenten waaronder courgette en een lekker toetje. De Korenwolf paste er goed bij.
Tijdens het eten was er telefonisch contact met Tjeerd de Groot van D66 over de Waddenzee.
Aansluitend gingen we naar de kerk voor een lezing van Thijs Lijster over "Wat we gemeen hebben", een boek over de filosofie van de meenten.

Zeer interessant.
Met nog een klein afzakkertje in de herberg zat de regenachtig geëindigde dag erop.