Saksenroute en Vechtdalroute

Een pizza eten was geen succes. Het was veel zouter dan ik gewend ben. 

Na een paar uur geslapen te hebben, werd ik om 1 uur wakker. Ik had dorst en kon de slaap niet vatten door gepieker en een snurkende buurman. Om half 4 sliep ik weer in om om 6 uur wakker te worden. Een gebroken nacht.
Om 7 uur ruimden we de kletsnatte tent uit, maakten de haringen los en wandelden met de tent naar de grote overkapping, waar we de tent uithingen over grote tafels. Door de dauw was de binnenkant natter dan de buitenkant.

Terwijl de tenten droogden, ontbeten we. Daarna laadden we de tenten op de fiets en onder een bewolkte maar droge hemel verlieten we om half 9 camping "Pieterom".
Vanaf Sleen fietsten we naar Oosterhesselen en passeerden daarbij "De Klencke", waar ik een week lang mijn eerste OR-cursus volgde in oktober 1981. Alweer een tijdje geleden.

Vanaf Oosterhesselen trapten we verder naar Gees, waar we een fraai dorpsgezicht voorgeschoteld kregen. Via Zwinderen en Nieuwlande wilden we naar De Krim.

Een verkeerd geïnterpreteerde kaart zorgde ervoor, dat we hier gingen dwalen en behoorlijk veel tijd verloren. We wilden naar de Vecht, maar het bekvechten begon nu al.

Uiteindelijk bereikten we De Krim, waar we brood kochten, om vandaar uit via Lutterhartje naar Ane te pedaleren.


Bij een zorgboerderij was een terras, waar we cappuccino, warme chocolademelk en 2 plakken warme cake kochten. Het toiletbezoek was terug in de tijd: een moderne versie van een ouderwetse poepdoos!


Via Engeland trapten we over de Saksenroute naar Hardenberg, waar we de Vechtdalroute oppikten. Een prachtige route. Via Rheeze reden we naar het uitkijkpunt Diffelen. Hier aten we ons brood op.


Via Mariënberg en Beerze gingen we terug in de tijd. Bij camping "De Roos" hadden we 3 weken een huisje gehuurd. De kinderen konden daar eindeloos spelen.

We volgden de prachtig meanderende Vecht door bossen en weilanden via Vilsteren naar Dalfsen, waar we een ijsje namen. Over prachtige bospaden pedaleerden we via Emmen naar Berkum, waar we Zwolle binnen reden. Middels brede fietssnelwegen konden we zonder af te stappen heel Zwolle doorkruisen naar het pontje naar Hattem. 

We konden de boot oprijden en een paar minuten later begon de tocht over de IJssel.
In Hattem deed Ada inkopen bij Boni, terwijl ik onder een afdakje op de fietsen paste. We reden naar camping "Molecaten", waar tegen de afspraak in niemand kwam toen we belden. We zetten de tent maar neer op dezelfde plek op het rustige veld als een paar jaar geleden.
We douchten ons samen, nadat de tent was opgezet. Ada kookte chili sin carne met Spaanse groenten met Skyr toe.

Na een klein buitje hadden we een heerlijke avond met Grimbergen dubbel, waarbij Ada "De omwenteling" van Suzanna Jansen las en ik het dagboek bijwerkte op de dag, waarop we met 112 kilometer de langste etappe van de reis hadden en de 1000 kilometer ruim passeerden. Een hoogtepunt!