De krasse Rijmpiet in IJshal De Vliet

Het was een droge maar waterkoude dinsdagmorgen
dat de Rijmpiet gedichten in IJshal De Vliet ging bezorgen.

Vorige week had hij dat ook al met veel plezier gedaan
voor de diverse vrijwilligers van deze mooie ijsbaan.

Tussendoor ging de Rijmpiet nog onvervaard
terug naar Asturias in Spanje op Sints paard.

Beste Asturianen,

De bisschop van Madrid is weer naar Holland gevaren
met zijn stoomboot over de soms wat woelige baren.
Daar meerde de Goedheiligman in Leiden aan
om op de vaste wal van de Sleutelstad te staan.
Daar sloeg de Sint zichzelf voor zijn kop en zei:
“Piet, we voeren met de Pakjesboot Asturias voorbij
en vergaten helemaal om dit pakje af te geven.
Ga jij terug naar Spanje en breng dit maar even.
Als ik overdag slaap, mag je mijn paard gebruiken.
Ga met spoed en maak alles in kannen en kruiken.”
Je weet, de Goede Sint gaat er van uit dat velen,
met liefde zijn goede gaven onder elkaar verdelen.
Daar heeft de oude wijze man goed over nagedacht
en heeft zijn snelste Piet dit pakket alsnog gebracht.
Je bent dit jaar de hutspot uit Leiden misgelopen,
dus maak nu gerust dit spoedpakket maar open.
De hutspot kwam oorspronkelijk uit Spanje vandaan.
Nu is dit lekkere gerecht de omgekeerde weg gegaan.
Het geeft jullie een uitgelezen kans om te genieten
van dit pakket van Sinterklaas en zijn trouwe Pieten.

Pak dus maar uit, jullie zijn het waard,
Sint-Nicolaas, de Pieten en het paard.

In de IJshal aangekomen trok Piet zijn schaatsen aan
en reed hij met de "Krasse knarren" op de rondbaan.
Daar reed hij de 100 rondjes van 250 meter mee.
Over het eerste gedeelte was Piet niet zo tevree,
maar nadat hij de kop had genomen bij de 5 kilometer
ging het stukje bij beter steeds een tikkeltje beter.
Helaas, het ritme stokte plotsklaps, want onderwijl
verscheen de mammoet voor een niet gewenste dweil.
Het kostte moeite om daarna de draad op te pakken,
doch na de piramide kon men een etage gaan zakken.

Beste Krasse knarren,

Sinterklaas zag jullie heel veel jaren gaan
op de Ton Menkenbaan aan de Vondellaan.
Op deze kleine baan was er de piramidevorm
en daardoor steeg eenieders vorm echt enorm.
Daar was het na een kleine halve eeuw voorbij
en stonden diverse Krasse knarren in de rij
om in de zomer te gaan klussen aan de Vliet.
Jullie zien, zoiets ontgaat Sint-Nicolaas niet.
Vegen, schrobben, stofzuigen en zo meer,
met welk een ijver gingen jullie er tekeer.
Rembrandt zou daar jaloers op kunnen zijn,
want samen kregen jullie de grijze massa klein.
Daar verscheen op een maandag 250 meter wit,
waar een dag later de tweede laag verf op zit.
Weer wat later kwam daar de blauwe laag aan,
die voortaan zou gaan fungeren als de inrijbaan.
De start van het seizoen begon gezellig en druk,
alleen was de transpondermeter helemaal stuk.
Na de officiële opening begon het seizoen echt
en over het algemeen was de opkomst niet slecht,
maar rommelig bleef het, dat is wel gebleken
de eerste maanden met diverse kleine gebreken.
De aanvangstijden verschoven heen en weer
en de dweilpauzes waren anders keer op keer.
Deze bisschop weet de gevoelige snaar te raken:
de Goedheiligman kan er geen chocola van maken!

Derhalve, Krasse knarren, staakt uw wild geraas
en deel deze letters nu, is de wens van Sinterklaas.

De Rijmpiet

Na een paar pepernoten en een stukje chocoladeletter
keek de Rijmpiet nog eventjes naar het rustig gespetter
in het zwembad aan de andere kant van het raam
en bracht het gedicht weg dat begon met deze naam.

Beste Wiemer,

Sinterklaas heeft het verder aan niemand verteld,
maar je bent in deze baan danig op de proef gesteld.
Je was nog geen maand aan het werk geweest,
of je kreeg al corona, niet bepaald een feest.
Je moest het vak leren op de aloude Menkenbaan
met machines, die in een museum konden staan.
Langzaam maar zeker kreeg je grip op de zaak,
maar na de sluiting wachtte je een zwaardere taak.
Voor IJshal De Vliet moest je het voorwerk doen
en daar wrong dit voorjaar voor jou de schoen.
De oude IJshal moest leeg opgeleverd worden,
maar de planning voor de Vliet was niet op orde.
Zo werd mei tenslotte juli en in die maand kon laat
begonnen worden, maar de helpers stonden paraat
om onder jouw leiding te beginnen aan deze klus.
Het was echter nog een bouwterrein, zodat je dus
alle namen van de vrijwilligers door moest geven:
met meer dan twintig man duurt dat toch wel even.
Dat deed je dan, dat heeft de bisschop zelf gezien
op verreweg de meeste dagen na de klok van tien.
Dat klinkt voor een buitenstaander als en luizenbaan,
maar jij deed dat in de avond om weer klaar te staan
op iedere volgende ochtend om een uur of zeven.
Ja Wiemer, je hebt in de zomer heel veel gegeven
en Sinterklaas weet, dit was je zwaarst klus ooit,
zonder alle door jouw gemaakte uren was het nooit
gelukt om de ijsbaan op tijd klaar te hebben gekregen.
De Goedheiligman heeft het gezien en erover gezwegen.
Wiemer, namens alle schaatsers bedankt, ook door de Pieten.
Ga nu puur tevreden van de witte parel aan de Vliet genieten.

Sint-Nicolaas

P.S.,
Iedereen denkt, dat ik wederom naar het verre Spanje ga,
maar Sint-Nicolaas gaat naar, inderdaad, Sint-Nicolaasga....

Beste ijsmeester,

De Goedheiligman gaat al heel wat jaartjes mee
en in zijn jonge jaren had men totaal geen idee,
dat er ooit vrouwenemancipatie zou kunnen komen.
Nee, daarvan zei men: “Blijf maar lekker dromen!”
Ook ijsmeester op een kunstijsbaan was een utopie,
maar de tijden zijn veranderd: wat ooit een illusie
werd genoemd, of beter gezegd een luchtkasteel,
en daar blijft meestal niet zo bijster veel van heel.
Maar goed, de Sint is gepokt en gemazeld in zijn vak
en hij rijdt met zijn paard met gemak over menig dak,
doch onlangs zei de bisschop tegen zijn trouwe Piet:
“Die ijsvloer is wel erg glad in de ijsbaan aan de Vliet.
De hoeven van mijn schimmel glijden zomaar weg.
Hoe zou dat komen? Straks krijgen we nog pech.”
Dus Piet ging in IJshal De Vliet op onderzoek uit
en een paar dagen later sprak hij zijn verbazing uit:
“Sint, je kunt hier je eigen ogen en oren niet geloven,
maar hier is een vrouwelijke ijsmeester die zowel boven
als beneden op een moderne mammoet rondjes rijdt,
waardoor het ijs op deze baan altijd reuzegoed glijdt.
En dan is er nog iets ongelofelijks, Sint-Nicolaas,
ze is ook nog eens van haar vader de directe baas!”
De bisschop kon de humor hiervan wel waarderen
en hij besloot de vrouwelijke ijsmeester te vereren
met een bezoekje om een bierflesje af te geven,
waarbij haar eigen naam op de fles blijft kleven.

Sint-Nicolaas

De Rijmpiet wachtte nog op een gezin,
maar kennelijk hadden zij geen zin
meer in de schaatsles van Pieterbaas
op de verjaardag van Sint-Nicolaas.
Gelukkig kwamen er toen enkele klassen aan
en kon de Spaanse trainer nog zijn gang gaan.
Op het Iberisch schiereiland, beste vrienden,
kun je zo'n mooie IJshal echt niet vinden!