Voor de dooi

De voorspelling van bijna een week geleden klopte helemaal. Rond een uur of 11 zou het gaan dooien, hetgeen betekende, dat je vanmorgen nog kon schaatsen. En dat kon in onze omgeving op verschillende plekken.
Vanmorgen was de koudste zonsopgang van deze week.

Aan de grond vroor het nog harder.

De wind mocht geen naam hebben.


Dit leidde tot een toch nog pittige gevoelstemperatuur.

De fietstocht om half 9 naar de ijsbaan van Warmond was dan ook fris te noemen. Fietsen met tegenwind voelt kouder aan dan schaatsen met dezelfde temperatuur.
Ik had voor Warmond gekozen, daar ik uit ervaring wist, dat het ijs hier goed was en je er bij dooiend ijs, dat minder draagkracht heeft dan vriezend ijs, niet doorheen zou zakken.
Om een uur of 9 maakte ik de eerste slagen op het ook op de derde dag nog steeds goede ijs. Ik reed een tijdje op met Leo Joosten en zijn dochter.


Het werd steeds drukker op de baan en ik reed anderhalf uur bijna non-stop door. Meestal op kop van een peloton, af en toe in de kielzog van anderen zoals van Aad Kleijweg en Jos Fugers. Net als gisteren en gisteren kwam ik veel bekenden tegen. Maar daar had ik op de voorlopig laatste dag op natuurijs iets minder tijd voor. Tot de koffie en warme chocoladepauze moest er gebikkeld worden in en vooral aan kop van het peloton.


Om een uur of 11 was het bewolkt en dronk ik met "Krasse knarren" René Strelzyn, Aad Kleijweg en Berto Hagen in de kantine warme chocolademelk en koffie, waar we zagen, dat Ruud Vermeulen met andere vrijwilligers het ijsschaafsel met sneeuwschuivers van het ijs schoof.

Zodoende gleed het ijs nog steeds goed. Met René en Aad reed ik nog een aantal rondjes, totdat zij de baan verlieten.


Ik reed nog een klein half uurtje door, waarbij ik een tijdje met een van de cursisten van de Schaatsschool opreed. Sophie had in 2 maanden tijd enorme progressie geboekt. Ik gaf haar nog wat tips voor schaatsen op natuurijs, hetgeen toch anders is dan op een gedweilde ijsvloer in IJshal De Vliet.
Om half 1 stapte ik na een heerlijke ochtend schaatsen in Warmond.
Thuis kreeg ik een paar appjes vanaf de ijsbaan van Voorschoten.

Maar het meest verbazingwekkend vond ik, dat er op de Vogelplas en in de Driemanspolder geschaatst kon worden.

Terecht dat dit kwartet kon juichen.

Dit miniwintertje heeft ons drie dagen schaatsplezier gebracht, waar we weer even op kunnen teren.