Het weer was vergelijkbaar met gisteren. Siebe had weer een mooie route voor ons bedacht. We wandelden naar Villamartin, waar we via een smal bospad naar Villamartin de Riba klommen. Langs de rand van dit dorp kwamen we op stille onverharde wegen.
We wandelden langs weilanden, heidevelden, bossen en langs een steengroeve een stuk verderop.
Een paar mountainbikers passeerden ons, de enige mensen die we hier tegenkwamen.
We klommen en daalden tot we bij een beek kwamen, die de Rio Nora zou worden. Door het meanderen staken we de Nora een paar keer over. Niet ver van de Iglesia de Santiago in Moral zochten we een bank op een recreatieterrein. Hier aten we de helft van ons brood op en eenhalve banaan alvorens we via Moral naar Vega wandelden.
Door dit welvarende dorp kwam de Camino de Santiago.
Je zag diverse pelgrims met een Jacobsschelp langslopen.
Er waren veel eet- en drinkgelegenheden voor een plaats van deze grootte. Maar ja, er is immers veel aanloop....
We namen de gelegenheid te baat om koffie en een warme chocolademelk en een amandelkoek te nuttigen, waarna we een kilometer over het pelgrimspad wandelden.
Vlak voor de snelweg verlieten we deze en klommen we over een steil onverhard pad omhoog. We werden beloond met een prachtig uitzicht.
Een steile afdaling in het bos volgde, die werd gevolgd door een nieuwe flinke beklimming.
Bij een bankje namen we een korte eetpauze voor de tweede helft van ons brood. We daalden weer af en vlak bij een industrieterrein bij Santianes staken we een brede maar niet zo drukke weg over. Even verderop kruisten we de Rio Nora weer.
Via een bospad met veel haarspeldbochten, die bij regen een snelstromende beek is, klommen we steil omhoog voor het volgende mirador.
Na een afdaling volgde een nieuw uitkijkpunt. Bij een afdaling bij een tomatenkas namen we een verkeerde afslag. Het stille weggetje met mooi uitzicht over het dal daalden we 500 meter af tot Ada zag, dat we terug moesten.
Aan de andere kant van de heuvel boven El Remediu hadden we ook een prachtig uitzicht. Door een bos met langs de kant van het halfverharde pad mooie en vrij zeldzame bloemen, die door Ada op de foto werden gezet, daalden we af naar Villamartin.
De zon scheen vanmiddag volop, dus een paar uur wandelden we in een T-shirt met korte mouwen.
Om 5 uur daalden we af over de ons zo bekende weg via Villamartin naar het huis van Ana en Siebe. Daar zagen we Andrea Vendrame verrassend een bergetappe winnen. Niet gek voor een sprinter.
Ik werkte de was weg door het op te vouwen en las verder in "Overleven op de K2" van Wilco van Rooijen.
Daarna dekte ik de tafel voor de rijst met wortels en heek. Natuurlijk hoorde daar een cervesa bij. Een Mahou Mixta, de Spaanse variant van Radler.
Ik bracht de door Ada gevangen slakken weg naar de weilanden, waarna na ruim 19 kilometer wandelen een yoghurt met muesli er wel in ging. Na nog wat gelezen te hebben, lagen we om 11 uur in bed.
Een paar mountainbikers passeerden ons, de enige mensen die we hier tegenkwamen.
We klommen en daalden tot we bij een beek kwamen, die de Rio Nora zou worden. Door het meanderen staken we de Nora een paar keer over. Niet ver van de Iglesia de Santiago in Moral zochten we een bank op een recreatieterrein. Hier aten we de helft van ons brood op en eenhalve banaan alvorens we via Moral naar Vega wandelden.
Door dit welvarende dorp kwam de Camino de Santiago.
Je zag diverse pelgrims met een Jacobsschelp langslopen.
Er waren veel eet- en drinkgelegenheden voor een plaats van deze grootte. Maar ja, er is immers veel aanloop....
We namen de gelegenheid te baat om koffie en een warme chocolademelk en een amandelkoek te nuttigen, waarna we een kilometer over het pelgrimspad wandelden.
Vlak voor de snelweg verlieten we deze en klommen we over een steil onverhard pad omhoog. We werden beloond met een prachtig uitzicht.
Een steile afdaling in het bos volgde, die werd gevolgd door een nieuwe flinke beklimming.
Bij een bankje namen we een korte eetpauze voor de tweede helft van ons brood. We daalden weer af en vlak bij een industrieterrein bij Santianes staken we een brede maar niet zo drukke weg over. Even verderop kruisten we de Rio Nora weer.
Via een bospad met veel haarspeldbochten, die bij regen een snelstromende beek is, klommen we steil omhoog voor het volgende mirador.
Na een afdaling volgde een nieuw uitkijkpunt. Bij een afdaling bij een tomatenkas namen we een verkeerde afslag. Het stille weggetje met mooi uitzicht over het dal daalden we 500 meter af tot Ada zag, dat we terug moesten.
Aan de andere kant van de heuvel boven El Remediu hadden we ook een prachtig uitzicht. Door een bos met langs de kant van het halfverharde pad mooie en vrij zeldzame bloemen, die door Ada op de foto werden gezet, daalden we af naar Villamartin.
De zon scheen vanmiddag volop, dus een paar uur wandelden we in een T-shirt met korte mouwen.
Om 5 uur daalden we af over de ons zo bekende weg via Villamartin naar het huis van Ana en Siebe. Daar zagen we Andrea Vendrame verrassend een bergetappe winnen. Niet gek voor een sprinter.
Ik werkte de was weg door het op te vouwen en las verder in "Overleven op de K2" van Wilco van Rooijen.
Daarna dekte ik de tafel voor de rijst met wortels en heek. Natuurlijk hoorde daar een cervesa bij. Een Mahou Mixta, de Spaanse variant van Radler.
Ik bracht de door Ada gevangen slakken weg naar de weilanden, waarna na ruim 19 kilometer wandelen een yoghurt met muesli er wel in ging. Na nog wat gelezen te hebben, lagen we om 11 uur in bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten