De afgebroken natuurijstraining

Om half 9 fietste ik langs de mistflarden boven de Korte Vliet naar IJshal De Vliet toe. Het was behoorlijk fris.

Bij de 250-meterbaan aangekomen hoorde ik, dat het ijs slecht was. Ondanks een flinke dweilpauze om 9 uur was het euvel nog niet verholpen. Het leek wel een natuurijsbaan met her en der wat hobbelig ijs en in de lengte lopende ribbels. Deze oneffenheden waren prima te gebruiken bij een natuurijstraining.
Dat deed ik dan ook bij de training van de "Krasse knarren". Om kwart over 9 begonnen we aan de piramide van 100 rondjes. Het langgerekte spoor beschouwde ik als een scheur bij natuurijs. Deze probeer je ook zoveel mogelijk mis te houden. Als je daar een scheur tegenkomt, moet je deze haaks overteken.

Dit leidde bij mij tot een ellipsvormige baan. Op het rechte eind buiten de blauwe lijn, in de bochten erbinnen. Zo verkleinde je de kans op een val. En die was niet denkbeeldig, want één van de trainers van de Sven Kramer Academy, ging op zo'n oneffenheid onderuit. Niet bepaald het voorbeeld, dat je aan cursisten van de Schaatsschool mee wilt geven.
De rondetijden van het achttal "Krasse knarren" lagen een paar seconden hoger dan dinsdag, maar dat had te maken met de veiligheid. Je moet je aanpassen aan de omstandigheden.

Met een stuk of 50 schaatsers op de 250-meterbaan was het gezellig druk. Dit werd om kwart over 10 van het ene op het andere moment afgebroken, toen de "Mammoth" het ijs op kwam om te gaan dweilen. We konden niet eens de serie van 16 rondjes, waarmee we bezig waren, afmaken.
Na het gekloot in het najaar van 2023 met de dweilpauzes dacht ik, dat het in januari 2024 begonnen dweilschema, waar iedereen tevreden mee was, definitief was. Niet dus!
Om even het geheugen op te frissen: als je een uur lang redelijk intensief geschaatst hebt, is het vervelend om dan een kwartier stil te moeten zitten in een vrij koude omgeving om daarna afgekoeld je weer op gang te moeten trekken voor het laatste stukje van de training.

Het resultaat was dan ook verbluffend. Van de 50 mensen, die van het ijs afgejaagd werden voor deze dweilpauze na een uur, reden er een kwartier later zegge en schrijve nog 7 schaatsers rond!!!
Hoe raak je je klanten kwijt?
Trainers van de Schaatsschool, die in de avonduren hun werk doen, kennen dit verschijnsel ook: "Waarom ga je om half 10 dweilen, als er daarna nog maar 5 mensen schaatsen?"
Ik was niet bij het zevental schaatsers. Ik was er even helemaal klaar mee.
Je bent wel goed genoeg om allerlei klussen te doen, desnoods in je eentje, daarna tel je niet meer mee als je als coördinator de "Krasse knarren", een groep waar ik al een kwart eeuw mee schaats, bij elkaar probeer te houden. Dat kun je vergeten, want daarvan kun je toch wel spreken als van het achttal van vandaag na de dweilpauze nog slechts een duo de 100 rondjes vol maakte.
Mijn natuurijstraining was afgebroken na 74 rondjes. Ik besef nu, hoe mijn vrijwilligerswerk gewaardeerd wordt.
Ik zal geen nieuwe klussen meer oppakken.
De afspraken, die ik heb staan, zal ik respecteren.

Want bij mij geldt: afspraak is afspraak!