Kussengevecht

Als kind vond ik een kussengevecht altijd geweldig. 

Aangezien ik deze zomer 70 jaar geworden ben, ligt het laatste kussengevecht al enige tijd achter me. Desondanks mocht ik vanmorgen met kussens aan de slag. 
Om kwart over 9 fietste ik na het ontbijt naar IJshal De Vliet in de overtuiging, dat ik weer zou kunnen helpen met het spuiten van water op het ijs. Je bent immers Spuit 11 of je bent het niet.

IJsmeester Wiemer Sjoerdsma was met de "Mammoth" bezig op de 250-meterbaan.

Dan kun je met een brandslang spuiten wat je wilt, maar met een dweilmachine, die 1000 liter water tegelijk kan vervoeren win je het met een brandslang nooit.
Maar Wiemer had een redelijk alternatief achter de hand. Met Rosalie Verkerk mocht ik aan de slag om de kussens van de binnenboarding alvast vlak bij de juiste plek te leggen. 

Ja, als je als schaatser met een Verkerk samen kunt werken, dan kun je tot grote hoogte stijgen. 

Op de 250-meterbaan lukt het al snel, want deze ligt een meter of 10 boven de ijshockeybaan, dus die winst hadden we al snel te pakken.

Gezien de grootte van de kussens zagen we van het kussengevecht af.

Voor je het weet sta je dan als man te boek als iemand, die vrouwen mishandelt.

Daarnaast hadden we al moeite genoeg om de kussens in de juiste volgorde te leggen.



Ondertussen kwam de mammoet af en toe langsgereden voor een nieuw laagje water op het ijs.


Wij gingen onverdroten voort met de beschermende kussens op de juiste plek te leggen.

Als slotstuk van de klussenochtend werden alle brandslangen weer netjes opgerold door ons.

Ik geef het grif toe, het ziet eruit als iemand, die op een schip aan het stuur staat. En u kent het gezegde: de beste stuurlui staan aan wal....