Traplopen

Gisterenmorgen had ik een bijzondere ervaring. Ik had het pas door, toen is beneden was. Ik kon gewoon traplopen. Normaal gesproken zou ik daar geen woorden aan vuil maken, maar na een Alternatieve Elfstedentocht of het lopen van een marathon is traplopen niet bepaald een aangename bezigheid. Vooral je bovenbenen zijn zeer gevoelig als je naar beneden loopt.
Nu de benen na 200 kilometer schaatsen nog soepel aanvoelden, kon ik het me veroorloven om meer kilometers te fietsen om de spieren los te rijden. Gisteren heb ik met diverse kortere ritten 30 kilometer weggetrapt en vandaag deed ik hetzelfde. 
Daarnaast deed ik wat kleine klusjes. Eén ervan was het halfjaarlijkse wisselen van de trollenkaarten in de wissellijst.

Hoewel een temperatuur van bijna 12 graden Celsius voor begin december toch extreem hoog te noemen is, gingen de zomertrollen eruit en kwamen de wintertrollen in de wissellijst terecht.
Die veel te hoge temperatuur ligt trouwens volledig in de lijn met het te warme 2025.
Nu leer je van iedere zware sportinspanning wel wat. Ervaring is vooral weten wat je niet moet doen.
Wat ik vrijdag geleerd heb, is dat ik de volgende keer iets dikkere sokken aandoe. De dunne sportsokken zitten bij de wekelijkse trainingen met de "Krasse knarren" prima, maar anderhalf uur of negenenhalf uur maakt toch wel enig verschil....

Voor alle duidelijkheid: ik droeg de sokken niet zoals de "Red Hot Chili Peppers"!
En ja, onze winters gaan tegenwoordig ook mee in de Californication. Vandaar dat de de 200 kilometer in Nederland alleen nog maar kunnen schaatsen op kunstijsbanen....
Gisteren haalde ik mijn bestelde compressiekousen op bij "De Hardloopwinkel". Daar raakte ik aan de praat met de verkoper, die me vorige week geholpen had. Ik vertelde, dat ik geen last had van mijn bovenbenen en sprak het vermoeden uit, dat dit kwam door het iedere ochtend hardlopen in Asturias.
Hij beaamde dat: "Vergis je niet. Met klimmen bouw je veel kracht op in je benen."

Hoe het ook zij, ik kon probleemloos traplopen.