Stappenteller

Nederland is zo'n beetje wereldkampioen zitten. Dit heeft gevolg voor tal van lichamelijke ongemakken zoals een toenemend aantal gevallen van obesitas en veel meer mensen met een hoge bloeddruk. Bij mij is dat laatste ook vastgesteld, maar dat kwam niet door een tekort aan beweging. Genetische aanleg speelt ook een rol mee.

In de strijd tegen deze sluipmoordenaar heeft de medische sector een goed werkend middel geïntroduceerd: de stappenteller.

Sinds een kleine 3 jaar ben ik in het bezit van een polshorloge met een stappenteller.

Met mijn voorkeur voor duursporten was ik zo naïef om te veronderstellen, dat het halen van 10.000 stappen per dag een fluitje van een cent zou zijn.

Dat bleek een misrekening. Met fietsen bewegen vooral de benen, dus dat kan er in uitmonden, dat je na 105 kilometer fietsen met tegenwind de 10.000 stappen niet haalt.

Hetzelfde geldt voor het schaatsen, waarbij 25 kilometer buffelen nog geen 1000 stappen opleveren.

De reden hiervan is: de stappenteller telt de handbewegingen!

Sindsdien vindt mijn vrouw, dat ik af en toe te fanatiek de afwas met een afwasborstel doe....

Maar voor de rest is de stappenteller heel handig. Met de Leiden Marathon kom ik op zo'n dag op 50.000 stappen.

Maar ja, dan moet de techniek wel meewerken....

La Peruyera

Na een diepe slaap met een drietal onderbrekingen werden we om kwart over 7 wakker. Het rook al naar het brood in de broodmachine. Ada en ik luisterden via het mobieltje naar "Vroege vogels". Om 8 uur ging ik er uit om een stukje te gaan lopen.
Het had vannacht geregend. Ik had er niets van gemerkt. Onder een grauw wolkendek was het een graad of 18 Celsius.

Ik liep naar Quintana en vandaar klom ik tot de afslag La Peruyera.



Over onverharde wegen daalde ik af tot ik weer in Quintana kwam.



Daarna klom ik naar Llames Altu. Om 9 uur was ik na 5 kilometer lopen thuis. Ada stapte net onder de douche vandaan, dus ik kon zo onder de warme stralen stappen.
Met zijn vieren ontbeten we. Siebe en Ada zetten de was aan, ik deed de afwas, waarna ik "De bijenhouder van Aleppo" van Christy Leftery uitlas.

Ik hing de was op, waarna ik begon aan "Nieuw Amsterdam" van Russell Shorto.

We aten een groentemix met rijst en cashewnoten met appelmoes en chocoladeijs als toetje. Daarna gingen we een stukje wandelen in de omgeving.

Er waren wederom mooie vlinders.


Er werd in de tuin gewerkt, toen Ana's ouders langskwamen voor een bliksembezoek en Ivan en Nerea wat langer bleven.


's Avonds aten we aubergine met kaas en tomaten. Als toetje was er wederom appelmoes met chocoladeijs. We namen de tijd om met elkaar te praten. Om 11 uur zochten we ons bed op, waar de slaap snel kwam.