De tent was nagenoeg droog. Deze braken we af en met het grondzeil over een hekje zaten we op een bank om een oude boom heen te ontbijten. Om 9 uur was de campingbeheerder aanwezig en konden wij € 18,21 betalen voor de overnachting.
Onder een halfbewolkte hemel fietsten we terug naar Hattem, waar we de route oppikten. De knooppunten bleken samen te vallen met de NAP-route met één cruciale wijziging. Wij volgden we wijziging naar het volgende knooppunt bij Hattemerbroek. Zoals het een goede omleiding betaamt was het een omweg!
We pikten de NAP-route weer op voor een prachtige zigzagtocht op de rand van bos en boerenland. Langs Wezep en Oldebroek, waar de jeugd een droogtraining deed bij de skeelerbaan, kwamen we in Elburg.
In het toeristische centrum van deze Middeleeuwse Hanzestad was het lastig om je fiets te stallen, maar we vonden een leuk plekje.
We namen bij "De Elburger" een cappuccino, een jus d'orange en een tweetal stukken vers gebakken appel-cranberrytaart. Ik kan het u als ervaringsdeskundige van harte aanbevelen.
Bij Elburg staken we de brug naar Flevoland over.
We lieten de NAP-route even schieten en kozen voor rustige wegen door het bos. Het waren rustige bospaden. Alleen halverwege was een vijftigtal baasjes bezig met hondentraining. Niet iedere hond gehoorzaamde even goed....
Halverwege bogen we door het bos af naar het zuiden. Ter hoogte van Biddinghuizen voerde onze route langs Flevonice, waar ik diverse Alternatieve Elfstedentochten heb gereden.
Deze voormalige 5-kilometer-ijsbaan was vol gelegd met zonnepanelen. Ook de skeelerbaan was ermee volgebouwd als een soort boetedoening van het energiegebruik.
We aten daar een mueslibol.
Een baasje, dat zijn herder duidelijk niet de baas kon, zag zijn hond de vrijheid verkiezen. De wolf in de hond kreeg de overhand. Hoe hard de baas ook "Fibi" riep, de hond verdween in de bossen in de verte.
Dat deden wij ook. Met een flinke tegenwind, zoals we die de hele dag zouden hebben, trapten we naar Harderhaven, waar we "'t Is net oars" bezochten.
Mijn zwager Anton was thuis en ging om 2 uur net lunchen. Kwam dat even goed uit!!!
Vijf boterhammen en minstens zoveel verhalen verder stapten we weer op de fiets. We reden naar de "Krasse" Knardijk, die we af reden tot de dijk die Oostelijk en Zuidelijk Flevoland scheidde. Bij het gemaal staken we de Noordvaart over.
Over een vrijliggend fietspad met aan beide zijden bomenrijen schoten we gezien de tegenwind hard op. Wel lagen er veel takken op het pad. De grote takken waren na de storm van anderhalve week geleden opgeruimd. Af en toe lagen er "verse" takken: de Duitsers zouden spreken van Astbruch.
Meer dan 20 kilometer reden we aan de noordzijde van het kanaal, maar bij de brug, waar we verwachtten er overheen te kunnen, bleek dat niet mogelijk. We moesten nog een aantal kilometers doorfietsen, voor dat in Almere mogelijk was.
De bui, die we al de hele dag zagen hangen, barstte na een aarzelend begin in volle hevigheid los. We zochten even de luwte op achter één van de enorme blokkendozen van het bedrijventerrein van Almere-Haven. Daarna reden we in de stromende regen en een kortstondige storm naar de dijk toe.
Met een enorme lus kwamen we op de Stichtse brug, waar we de volle wind pakten. De schuimkoppen op het Gooimeer spraken boekdelen.
Ada vroeg aan mij: "Zullen we de trein naar huis pakken?"
Een Breed heeft echter een bloedhekel aan opgeven en in Huizen keken we, of er een camping was. Het meest op de route lag de Landal-camping. Ada belde of er ruimte was, maar ze kreeg een bandje met "Al onze medewerkers zijn op dit moment bezig. U wordt zo geholpen!"
Een minuut of 10 later was dit nog steeds zo. Na een zoektocht kwamen we op de camping, waar we ons moesten melden bij het restaurant. Een jonge medewerkster zei resoluut: "We hebben alleen vaste tenten."
Wel kwam ze met een alternatief. De sportvelden bij Coronel Sport. Achteraf zou blijken, dat dit een plek was waar campers mochten staan, dus er was geen enkele sanitaire voorziening aanwezig!
Terwijl wij om 7 uur na bijna 100 kilometer tegenwind zaten te overleggen over "Hoe nu verder?", kwam een campinggast naar ons toe en verwees ons naar de natuurcamping aan de Zeeweg. Het was een soort puzzeltocht om er te komen, maar we hadden een prachtige plek met uitzicht op het Gooimeer.
Rond kwart over 8 stond de tent en reden we naar de Oude Haven van Huizen. Daar aten we bij "La Maison" een soort tapasmaaltijd met diverse kleine maar heerlijke gerechten. Gezien de schuimkoppen op het Gooimeer koos ik voor Skuumkoppe als dorstlesser.
In het schemerdonker fietsten we langs hetzelfde Gooimeer naar de natuurcamping terug. De afgelegde dagafstand was 105 kilometer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten