Oppassen en passen maken

Gisterenochtend stond de wekker op 6 uur. We zouden op onze kleinzoons gaan passen. Voor de oudste was het de laatste reguliere vakantiedag, die zich kenmerkte door koel en nat zomerweer.

's Ochtends werd de voortuin onder handen genomen. Oma heeft groene vingers en geeft deze eigenschap graag door aan een volgende generatie. De oudste heeft er aanleg voor, de jongste doet na wat zijn grote broer doet. 

's Middags wilden we na de lunch naar een speeltuin, maar het was toen in het zonnetje een graad of 30.

Het bezoek aan het speeltuintje werd uitgesteld tot het eind van de middag, toen de bewolking de temperatuur aardig temperde. De jongens leefden zich helemaal uit. Bij thuiskomst konden we meteen aan  tafel voor het avondeten. Na het afsluitende ijsje gingen we op de fiets naar Rotterdam Centraal.
Weer thuisgekomen had ik meteen een leuk computerklusje voor IJshal De Vliet.

Daarna had ik tijd voor Trouw. De krant was bezorgd, nadat we om half 7 's ochtends op de fiets stapten. Er stond een groot artikel in met een interview met Jeroen Straathof, toernooidirecteur van de organisatie European Para Championships.

Vanmorgen spetterde het lichtjes bij het ontwaken, maar de voorspelde regenachtige morgen bleef uit.

Op deze zaterdagmorgen deed ik het gebruikelijke ritje via "De Helianth" en mijn schoonouders. Tussendoor maakte ik wat mensen blij met de krant van gisteren.

Via de volkstuin reed ik naar huis, waar ik me omkleedde en in mijn sportkleding nogmaals naar de volkstuin liep op het warmst van deze zomerse zaterdag. 

Het was warm maar bewolkt, dus prima zweetweer. Dat vertaalde zich op de weegschaal. Bij het opstaan was ik 68,2 kilo, na het uitzweten thuis 67,2 kilo.

Om het plaatje compleet te maken, mat ik voor de tweede keer mijn bloedruk. Vanmorgen was het 123 om 75, 's middags 100 om 55.

Zeg nu maar eens, dat ik met die 9000 passen niet voor 100% mijn best had gedaan....