Zevenaar

Het was een wisselvallige dag met vrij lage zomerse temperaturen gisteren. Met veel gereis van hot naar her.

Het begon al, toen ik naar "De Helianth" fietste voor de wekelijkse broodbestelling. Ik reed in het zonnetje en zag een pikzwarte lucht naderbij komen. Op de Witte Singel kwamen de eerste druppels naar beneden zetten. Terwijl ik in de natuurvoedingswinkel was, regende het. Na afgerekend te hebben was het inmiddels weer droog. Een kwestie van geluk.

Na de boodschappen bij mijn schoonouders gebracht te hebben, scheen het zonnetje weer. Rond het middaguur had ik echter minder geluk. Ada had een vergadering met de andere volkstuinders en ik bracht een wat eten en drinken mee voor de gezamenlijke lunch erna. Ik mocht ook een vorkje mee prikken.

Tijdens het eten kwam de bibliotheek ter sprake. Een van de tafelgenoten raadde me dit boek aan.

Als goed bibliothecaris breng ik "Geheugen, geschiedenis, beschaving" van Mira Feticu graag onder uw aandacht.

We brachten onze spullen naar huis en fietsten door naar Leiden Centraal, vanwaar we in zeer wisselvallig weer naar Zevenaar treinden. Daar bezochten we neef Jesse en zijn vrouw in hun nieuwe huis. Vanaf het station kwamen we langs deze oude molen.

Onder het afdak van het terras konden we eten en drinken, terwijl we gezellig met de aanwezigen konden praten. Ondertussen losten zon en regen elkaar met grote regelmaat af.

Om kwart voor 9 konden we meerijden naar station Zevenaar. Om 10 over 9 hadden we de trein naar Arnhem. Door werkzaamheden bij Ede-Wageningen was de aansluiting niet zo denderend en moesten we 25 minuten wachten. Bij Driebergen stopte de trein om daarna langdurig stil te staan. Op een gegeven moment hoorden we de conducteur zeggen: "Als u nog snel in Utrecht wil komen, dan kunt u de bus nog nemen."

De trein liep leeg en de buschauffeur zou over magische krachten moeten beschikken, wilde iedereen daarin passen. Daar wij enige twijfel hadden, of dat inderdaad het geval was, bleven we zitten en zie: plots zette de trein zich weer in beweging.
Ondertussen was in Barcelona de Vuelta a España bijzonder spectaculair van start gegaan. De laatste en normaliter snelste ploegen reden in de regen in het donker. Topfavoriet Remco Evenepoel was woedend. En terecht. Wielrennen is al gevaarlijk genoeg!

In Utrecht misten we de aansluiting naar Leiden net, zodat we na een treinreis van 3 uur na middernacht de Sleutelstad binnenreden.