Koolmees en klimaatalarm

Vanmiddag ben ik naar de volkstuin gefietst, waar Ada al na de lunch naartoe gereden was. Daar dronken we een tweetal koppen thee, terwijl we keken naar de natuur op deze postzegel van 10 bij 20 meter.

Op de top van een stengel zat een libelle.

Uitvergroot zie je de doorzichtige vleugels beter.
Daarnaast zat er een koolmees op de zonnebloem.

Deze vogel pikte de pitten uit de zonnebloem als voedsel voor nu of mogelijk als voorraad voor de wintermaanden.

Of dat laatste nodig zal zijn, is natuurlijk een groot vraagteken. Vooralsnog worden de winters steeds warmer. Net als de zomers trouwens. In Asturias maakten we een temperatuur van 41 graden Celsius mee. Zelfs voor dit deel van Spanje een extreem hoge temperatuur.
Natuurlijk is het vechten tegen de bierkaai, maar toch togen mijn vrouw en ik rond het middaguur naar het Stadhuisplein voor het maandelijkse klimaatalarm. Als liefhebber van schaatsen op natuurijs merk je, dat de kans op bevroren waterplassen steeds kleiner wordt.
En dan zijn er nog steeds partijen, die beweren, dat er geen klimaatopwarming is...
Partijen, die zulke onzin verkopen, kun je niet serieus nemen. Hou daar rekening mee bij de verkiezingen van 29 oktober.

Een gevolg van de voortgaande uitstoot van CO2 kan zijn, dat een voornaam kantelpunt in de tweede helft van deze eeuw al een feit kan zijn: het stilvallen van de warme golfstroom. Heel de wereld wordt dan warmer, behalve Europa, dat juist kouder wordt.
De kans op natuurijs wordt dan groter, maar de zeespiegelstijging gaat gewoon door. En daar Nederland nog steeds voor ongeveer de helft onder de zeespiegel ligt, kunnen onze kleinkinderen hier in hun leven al mee te maken krijgen.
Aan ons de taak om het tij te keren, nu het nog kan.