Over het stuk van de Erasmusbrug naar het Vaanplein deed ik een half uur. Als fietser moest je flink slalommen tussen de vele wandelaars op weg naar het afgezette parcours van de proloog. Er hing een gezellige, gemoedelijke sfeer. Om kwart over 2 was ik bij mijn zus Tineke en mijn zwager Johan.
Terwijl ik wat boterhammen met kaas wegwerkte, begon het te regenen. De eerste bui van de dag. Toen Johan Geurtz mij om half 4 meenam naar de finish bij Ahoy was het droog, maar bewolkt. Bij Ahoy stond het 5 rijen dik. Wij liepen de Dordse straat op en vonden bij de Putse hoek een plek, waar we vooraan konden staan.
Vlak achter ons stond een busje, dat als officieel verkooppunt van de Tour dienst deed. Twee studentes en een student hadden zo een heerlijk baantje. Iedere dag op een andere plek tasjes met o.a. een t-shirt en een pet voor € 20,- aan de man te brengen. Er klonk vrolijke zonnige muziek, o.a. van Manu Chao en The ketchup song, waarop de meiden dansten en de student in de wagen, die de tassen van eigenaar liet wisselen. Zeg maar: de Franse variant van de Bavaria-meisjes.
Om kwart over 4 vertrok de eerste renner, de Spanjaard Iban Mayoz. Iedere renner werd begeleid met aanmoedigingen, waardoor je de renners aan hoorde komen. Vooral als er Nederlanders reden hoorde je een golf van geluid met de wielrenners meegaan. Ze trapten 9 km lang in een oorverdovend kabaal!
We hadden een prachtig punt. We stonden een kilometer na de start en een kilometer voor de finish. Daar er in de eerste 1000 meter nog geen grote verschillen gemaakt werden, kon je zo aardig inschatten, hoe hard de renners, die bijna klaar waren, gereden hadden. De eerste 5 renners, waaronder de Duitser Tony Martin, favoriet voor de proloog, reden op een droog parcours. Daarna begon het weer te regenen.
De renners namen minder risico, maar toch waren er 2 renners, de Portugees Cardoso en de Zwitser Frank, die met bebloede koppen terugkwamen. Dit waren de volgende dag de eerste uitvallers in de Tour de France van 2010.
Ondanks de regen bleef het publiek gewoon aanmoedigen. Wat dat aangaat: Rotterdammers zijn hondstrouw publiek, hetgeen ze ook tijdens erbarmelijke seizoenen van Feyenoord (en dat zijn er de laatste 10 jaar nogal wat) laten zien. Wat dat aangaat zeg ik als Ajax-fan: daar kunnen de Amsterdammers nog wat van leren. Ik heb zowel in Amsterdam als in Rotterdam gelopen en vergeleken met de Rotterdammers zijn de Mokummers maar bioscooppubliek.
Iedere wielrenner werd aangemoedigd, ook degenen, die in het verleden wel eens een verkeerd pilletje geslikt hadden! Nu we het toch over verkeerde dingen hebben: de duivel waarde ook rond in Rotjeknor.
En dan bedoel ik natuurlijk de Tourduivel, die al zo'n jaar of 20 iedere Touretappe ergens opduikt.
Intussen was er nog iemand, die des duivels was, en dat was Diego Maradona, de bondscoach van Argentinië, een van de grootste voetballers ooit, die een team met de beste voetballer van dit seizoen, Lionel Messi, met 4-0 zag verliezen van Duitsland.
Vermoedelijk is dit het grootste verlies, dat Messi ooit heeft moeten incasseren.
Om een uur of 6 werd het eindelijk droog en de toprijders hadden het geluk, dat ze over een redelijk droog wegdek konden rijden. Vooral Fabial Cancellara deed dat. Met een gemiddelde van ruim 53 km per uur raffelde hij de 8,9 km in 10 minuten precies af! Wat een klasse!
Na de geweldig goed georganiseerde Tourstart te hebben kekeken, liepen we via Ahoy naar het huis van mijn zwager. Onderweg kocht ik een geel Tour de France t-shirt. Het kostte wel € 15,-, maar maandag kon ik het al goed gebruiken. Bij de voetbalpool op ons werk was ik gedeeld eerste geworden en zo kon ik naar Irene van der Plas, mijn hoofd, die lang bovenaan gestaan had, stappen met de woorden; "Kijk, Irene, ik heb de gele trui!" Alleen al haar reactie rechtvaardigde deze aankoop.
Want ik heb 3 van de 4 kwartfinalisten goed geraden, waarbij ik eerlijkheidshalve wel moet zeggen, dat ik geholpen ben door een droom: een paar weken voor het WK, dus nog voor de fantastische oefenwedstrijden, had ik gedroomd, dat Nederland in de finale zou verliezen van Spanje. Met deze "voorkennis" heb ik mijn pool ingevuld. 's Avonds heb ik bij Johan en Tineke gekeken, hoe Spanje ook meewerkte via de klutsgoal van Villa.
Ik bleef logeren. Op de televisie waren sfeerbeelden van de proloog.
Wij konden nagenieten. Want le grand départ was inderdaad groots!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten