Polderetappe

Om half 10 zat ik aan de ontbijttafel bij mijn zus en zwager. Het was heerlijk weer: het zonnetje scheen, maar de hitte was verdreven. Om half 12 vertrok ik met Johan en Tineke naar het Zuiderpark, dat we helemaal doorkruisten. Aan de westzijde zou de Tourkaravaan langskomen.
De reclamekaravaan hadden we gemist, maar wat we langs zagen komen was al indrukwekkend genoeg. Een lang lint van mensen stond langs de weg, terwijl een stoet auto's van ongeveer een kilometer lengte het peloton van bijna 200 fietsers vooraf ging. En het leuke was: er ging ook een drietal fietsers het peloton vooraf, waaronder Lars Boom. De sliert van geluid van 9 km werd vandaag in lengte overtroffen!
Het peloton werd trouwens gevolgd door minimaal een kilometer ploegleiderswagens!
Om kwart voor 1 nam ik afscheid van mijn gastvrije familieleden en reed ik langs "de Kuip", toch nog steeds het mooiste stadion van Nederland, waar ik ooit Pink Floyd op heb zien treden, naar de Van Brienenoordbrug.

Via Krimpen aan den IJssel, destijds de woonplaats van Ada en mijn schoonfamilie, was ik op weg naar Wageningen voor de jaarlijkse Buijzendag. Met het windje in de rug pedaleerde ik met een vaartje van 30 km door het prachtige Loetbos richting Bergambacht en Schoonhoven.
Via de polders reed ik naar Lopik, waar ik de Lekdijk op reed. Het meest Hollandse landschap: aan de ene kant de brede rivier, aan de andere kant de polder. Het was erg druk op de dijk en bij de vele strandjes langs de Lek. De ergste hitte mocht dan weg zijn, in het zonnetje liep de temperatuur nog behoorlijk op.
Onderweg zag ik veel oldtimers, die meededen aan een rally. Een van deze oude wagens was een ladderwagen van de brandweer, die zo leek weggereden uit "Pluk van de Petteflet" van Annie M.G. Schmidt, één van de allerleukste kinderboeken!

Vlak voor Wijk bij Duurstede, waar ik Erik van Lakerveld, een oud-ploeggenoot van Siebe, zag fietsen, kreeg ik het toch wat zwaar. Ik had te weinig gedronken, omdat ik te zuinig was geweest met mijn watervoorraad. Ik dronk de bidon en een fles sportdrank leeg, alvorens ik in "Dorestad" mijn bidon met water vulde en een ijsje nam.
Na Wijk bij Duurstede volgde het mooiste deel van mijn tocht: op de Lekdijk zag je de Utrechtse heuvelrug voor je opdoemen. Ombeschrijfelijk mooi.
Deze heuvelrug moet je over, dus na zeer veel polderland is het een leuke afwisseling om deze stuwwal te beklimmen.
Tegen half 6 was ik bij mijn zwager Bas, terwijl ik ruim 120 km had gefietst. In dezelfde tijd had het Tourpeloton zo'n 100 km meer afgelegd. Verschil moet er nu eenmaal zijn.
Na me gedoucht te hebben, kon ik wel mooi de gisteren verkregen gele trui aantrekken en aanschuiven bij de barbecue. Ik had vandaag met volle teugen genoten van deze polderetappe.