We reden om het centrum van Oviedo heen naar Gijon, waar we vlak bij het huis van Ana's oma parkeerden. We wandelden door het oude centrum van Gijon naar het strand. De zon scheen en het was al snel lekker warm.
Op de wandelpromenade was het erg druk. Op het strand waren een paar mensen aan het hardlopen, op de promenade nog veel meer. Er waren zelfs een paar skeeleraars. We liepen een stuk over het deel van de promenade boven de rotskust, waar een paar hengelaars een visje probeerden te verschalken, waarna we op onze schreden terugkeerden om in de binnenstad iets te gaan drinken.
Via het El Bibio-parque liepen we naar het schiereiland, het mooiste deel van Gijon.
We zaten op het plein voor de Romaanse Iglesias de San Pedro, een mooie kerk met glas-in-loodramen en vrij veel mozaïekwerk om vervolgens door te gaan naar de punt van het schiereiland, waar bij bunkers uit 1904 een park was aangelegd. Boven de bunkers had je naar alle kanten toe een fantastisch uitzicht.
We verlieten dit prachtige panorama voor een gezellig plein met veel gekleurde huizen rondom, waar we op een bankje de lunch tot ons te nemen.
Dat leek de duiven en mussen een goed plan, zodat de kruimels snel en vakkundig werden afgevoerd. Om half 2 liepen we langs de jachthaven naar het treinstation, waar we Ana tegenkwamen. Ze had pauze van 2 tot 4 en ging bij haar tante eten. Siebe liep met haar mee, zodat hij om 3 uur weer plaats kon nemen in de collegebanken.
Wij gingen terug naar de jachthaven, waar Turist Informacion was gehuisvest voor een plattegrond, om op een bankje bij de jachthaven in het zonnetje te genieten van de zomerse temperaturen. De broekspijpen werden in dit fantastische weer opgestroopt.
We kuierden naar de pier, waar de vissers bezig waren met hun hengels om aansluitend de oude binnenstad weer te betreden. Hier waren veel schilderachtige hoekjes te aanschouwen.
Na enig dwalen kwamen we op het mooie plein uit, waar we geluncht hadden. We gingen zitten op het terras van "El Lavaderu", waar un café con leche y un cerveza geserveerd werden.
Terwijl wij daar zaten, kwam een gitarist op de trappen vlak bij onze tafel zingen en spelen. Hij speelde, voor hij met de pet rond ging, een vijftal nummers, waaronder "La Bamba".
We volgden de route naar de Romaanse kerk,die we bekeken. Buiten de San Pedro zagen we trouwens, dat het stand, zoals Siebe had voorspeld, helemaal weg was. De verschillen tussen eb en vloed moeten in dit deel van de Cantabrische Zee dus behoorlijk groot zijn.
We zwierven op weg naar het station door straten vol winkels en eetgelegenheden. Hier zag Ada een zeer handige leesbril, die in een pennenkoker paste, zodat ook zij een souvenir had.
Bij het station ontdekten we de zegeningen van de privatisering: we hadden twee loketten bezocht om uiteindelijk in een kaartautomaat 2 treinkaartjes naar Oviedo te pinnen. Voor € 5,70 konden we samen naar de hoofdstad van Asturias, waarbij we het landschap weer van een heel andere kant zagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten