Voor € 35,- hadden we de snelbus naar Santander. We konden nogmaals genieten van de Cordillera Cantabrica en de Picos de Europa. Het was een feest van herkenning. Eerst de omgeving van Oviedo, daarna het gebied rond Ribadesella, en de kustroute, die we al 4 keer gereden hadden. Vervelen doet het echter nooit. Wat is dit toch een verschrikkkelijk mooi gebied. Of zoals de reclameslogan zegt: "Asturias. Paraiso natural".
Het zal niemand verbazen, dat we langs diverse campings kwamen met heel wat Spaanse caravans.
Rond het middaguur reden we Santander binnen, waar we in het ondergrondse busstation uitstapten, waar we al snel uitgezocht hadden, hoe we de volgende ochtend naar vliegveld konden reizen.Het tweede was wat minder eenvoudig. Siebe had voor ons op internet Hotel Cabo Mayor gevonden. We hadden echter geen adres. We gingen bepakt en bezakt naar Informacion Turist, dat in een mooi park aan zee bleek te liggen. Het hotel daarentegen bleek pal aan het busstation te liggen. We waren er nota bene langs gelopen!
Met het adres erbij bleek het nog lastig te vinden te zijn. Het was een gebouw, waar ook een tandarts zijn praktijk had. Op een bord met een stuk of 20 bellen drukten we zowaar op het juiste knopje. We moesten met de lift naar de 2e etage. Daar waren 2 houten deuren. We drukten op de bel van de rechterdeur en warempel: we zaten nog goed ook.
Dit zul je niet vaak tegenkomen: een hotel, dat zo goed verscholen is. Desondanks hadden we het gevonden en na € 40,- neergeteld te hebben, kregen we de sleutel van kamer 2. We lieten de meeste spullen achter in Hotel Cabo Mayor en wandelden om half 2 door de straten van Santander, een mooie stad met veel luxe winkels en ook veel bedelaars.
Op zoek naar een restaurant voor een menu de diaz belandden we op het terras van Meson Rampalay. Helaas, het dagmenu werd alleen binnen geserveerd. Voor iets meer dan € 25,- aten we een driegangenmenu met een drankje er bij inbegrepen. Bij het hoofdgerecht dacht ik een geroosterde paprika te hebben. Het bleek een geroosterde rode peper te zijn. Gelukkig had ik San Miguel als blusmiddel.
Vanuit Meson Rampelay wandelden we naar de wandelpromenade langs de baai van Santander. De grillig gevormde kust is hier zeer mooi en afwisselend.
Op deze wederom zonnige oktoberdag zaten we een half uur op het strand, tot het zeewater plotseling begon te stijgen. Een mooi moment om verder te kuieren langs het strand.
We liepen naar het schiereiland met zijn grillige klippen en bijzondere grove dennen, die her en der een naturlijke paraplu leken te vormen.
Boven op de punt van het schiereiland stond het fraaie Palacio de la Magdalena, dat een eeuw geleden gebouwd is.
Tijdens de afdaling kwamen we replica's tegen van oude schepen, waarmee in de jaren '70 de Atlantische of de Stille Oceaan is overgestoken.
Aansluitend stuitten we op een zeehondenbassin en op pinguïns, niet iets waar je in eerste instantie aan denkt, als je in España op vakantie bent.
Na een beetje door de woonwijken gedwaald te hebben, kwamen we in het historische centrum uit, waar we op een groot plein een terrasje meepikten.
We vervolgden de historische wandeling langs de kathedraal met een mooie kloostergang, het imposante stadhuis, het museum voor schone kunsten en zeer veel luxe winkels.
Na de Ovenido Oviedo, waar veel Spanjaarden liepen te flaneren, afgelopen te hebben, dwaalden we in het donker door wijken met veel goedkope hoogbouw, waar het pad, dat wij langs de spoorbaan volgden, dood bleek te lopen. Het duurde dus nog even, voor we terug waren in Hotel Cabo Mayor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten