Nadat Siebe ons in Los Caldes uit de auto had gezet, ging hij door naar zijn college geologie, dat om 3 uur begon. Wij wandelden langs de Rio Nalon, die in juni flink buiten de oevers was getreden. We volgden de rivier, die we op een gegeven moment over moesten steken over een ijzeren hangbrug. Deze was op een paar plaatsen beschadigd. Siebe wist te vertellen, dat dit kwam door ontwortelde bomen, die in het kolkende water waren meegesleurd bij de overstromingen in juni.
We wandelden over de rechteroever tot een station. De spoorbaan ging naar rechts, wij naar links over een geasfalteerde spoorbaan. Dit gecombineerde fiets- en voetpad voerde ons door een viertal tunnels van uiteenlopende lengte.
Vanaf een hoge brug zag je een enorme hoeveelheid vissen, vermoedelijk forellen, in het heldere water liggen. Het was trouwens lekker zonnig weer. Heel wat beter dan 30 jaar geleden in Dodewaard.Langzaam klimmend wandelden we zo naar Oviedo toe. Naarmate we dichter bij de hoofdstad van Principado Asturias kwamen, werd het steeds drukker. Na de mergelgroeve gepasseerd te zijn, kwam een hele serie fly-overs, waarna we door een park, waar ik trouwens de eerste Spaanse skeeleraar zag, naar de rand van de stad liepen, waar we om 5 uur aankwamen.
Hier pikten we het pelgrimspad naar Santiago de Compostella op, dat ons naar de kathedraal voerde.
We namen een kijkje in dit schoolvoorbeeld van het rijke Roomse leven: enorm veel gouden ornamenten, naast de gebruikelijke glas-in-loodramen, bogen en heiligenbeelden.
In café Pizarra namen we aansluitend een café en een cerveza. Uiteraard hield ik het, na het bezoek aan de kathedraal, op een San Miguel.
Onderweg naar ons pension haalden we nog wat boodschappen bij Masymas, zodat we 's avonds weer bij Siebe konden gaan eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten