Ganzenhoek

Het was prachtig weer. Door een speling van het lot stond ik vanochtend in mijn oude, vertrouwde bibliotheek in Katwijk aan den Rijn. De beide personen, die er zouden werken, waren allebei ziek, dus als roostermaker wist ik met wat verschuivingen de zaak weer recht te breien.
Meteen na mijn zaterdagdienst fietste ik vanuit Katwijk aan den Rijn door naar Wassenaar, waar ik met Hans Boers had afgesproken om in de duinen te gaan lopen. Het leek qua weer eerder mei dan oktober. Onvoorstelbaar lekkere temperaturen voor de tijd van het jaar, het zonnetje erbij en prachtige natuur. Langs Duinrell liepen we door het bos naar de Klip, een vrij pittige klim. Over het gecombineerde fiets/wandelpad jogden we naar de Ganzenhoek.

We volgden de oranje paaltjes over onverharde paden, tot we vlak voor het fietspad naar Wassenaarse Slag een vrij nieuw pad konden betreden na het bordje Meijendel/Ganzenhoek. Dat leek ons wel wat. We volgden het schelpenpad, maar dat bleek terug te buigen in zuidoostelijke richting, terwijl wij naar het stand wilden. Geen probleem. Op een kaal stuk duin zagen we allerlei voetsporen, dus wij namen het mulle zand. Maar ook dit kwam het niet helemaal goed uit. We liepen nu naar een paar plassen, waar grote runderen verkoeling in zochten.
Onze oplossing was om tussen de vele kleine duinplassen door te slalommen. We liepen op en af door mul zand, tussen de struiken door en soms vlak langs het water. Het was genieten van de prachtige natuur, volgens sommige politici een linkse hobby.
Op een gegeven moment liep onze route vast: prikkeldraad. Precies waar we wilden zijn: de zeereep. Het prikkeldraad gaf voldoende ruimte om er onderdoor te kruipen. En nu maar hopen, dat we geen boswachter tegen zouden komen.
Al vrij snel kwamen we op een zandweg, waar door we pal achter de zeereep in noordwaartse richting liepen, tot we bij een ruiterpad kwamen. We klommen over het het en konden zien, dat het Hoogheemraadschap van Rijnland dit stuk duin voor ons tot verboden gebied had verklaard. Dat zal wel niet voor niets zijn, maar Hans en ik hadden er toch heerlijk gerend.
Via het ruiterpad lieten we ons na een vrij stevige klim in het mulle zand afdalen naar het strand, om via de opgang bij Wassenaarse Slag, vorig jaar het terrein van het hoogtepunt en een anticlimax op het gebied van de psychologische oorlogsvoering, over het fietspad weer naar de Ganzenhoek te lopen.