Otura

We ontbeten bij Siebe en vertrokken met zijn auto naar Otura, waar we een smal weggetje vol steile hellingen en haarspeldbochten volgden tot een keerlus. De weg ging hier niet verder. Siebe parkeerde zijn Peugeot en Ada vulde haar waterflesje bij de bron. Dat deed ze niet zo handig, want de dop liet ze in de put vallen. Gelukkig konden we het rooster eraf tillen, zodat het waterflesje bruikbaar bleef.
Over een steil pad klommen we tot boven de bebouwing van een dorpje. Middels een hek, dat Siebe voor ons opende, vervolgden we de klim over het slingerende pad. Al vrij snel stuitten we op een beschilderde steen: "Maria, ruega por nosostros".
We klommen verder over het pad en kregen steeds meer het "Sound of music-gevoel".

Het uitzicht werd op deze zonnige dag steeds mooier. We liepen langs een broodmager paard en slingerden over het pad tussen de twee bergkammen langs nog meer dan 10 stenen met "Maria, ruega por nosostros".

De fototoestellen klikten voortdurend, met Siebe op kop en Ada in de achterhoede.



Op een gegeven moment dacht ik, dat we het hoogste punt van de pas bereikt hadden, maar dat bleek een vergissing.


Er volgde een afdaling in een kom, waar een stuk of 10 paarden liepen, maar we kregen aansluitend een steile klim de andere kant op.



Zo slingerden we om een kam van kalksteen heen en kwamen op een kleine vlakte, waar twee Middeleeuwse kerkjes stonden, gewijd aan Maria Magdalena en aan Santiago.


Vanaf hier had je een schitterend uitzicht over Oviedo en kon je in de verte Gijon en de zee zien liggen.




We klommen vanaf de Maria Magdalena-kerk nog even door, tot we bijna bij de top kwamen. Diep, zeer diep onder ons zag je Siebes auto staan.
De bergruggen aan de andere kant van het dal tekende vrij scherp af. Ook de Angliru, "het Beest van Asturias", was hiervandaan goed te zien. Siebe had deze berg met de fiets beklommen.

Op dit hoogtepunt van de vakantie aten we onze lunch. We deden een laagje extra over onze t-shirts, want door de wind koelde je toch wel af.


Om 1 uur werd het tijd om weer af te dalen. We verlieten het prachtige panorama en de grazende paarden en gingen op weg naar Otura. Nu kwamen we langs de kerk van Santiago. In vroeger tijden haalden pelgrims uit de kerk een klein beetje heilige aarde, voor ze naar Santiago de Compostella wandelden.

Tussen de rotsen daalden we af tot we weer op het pad naar Otura waren.


Behalve een flink aantal keer "Maria, ruega por nosostros" was er ook een "Jesus Nazareno te espera". Volgens Siebe betekent dit "Jezus van Nazareth wacht op je". We hopen, dat hij nog even geduld heeft!

Na de steile afdaling waren we om 2 uur bij de warme auto terug. Via de slingerweg daalden we af naar het dal, waarna Siebe ons tussen de imposante bergen naar Los Caldes bracht.