Schuurfeest

In café, pardon, estaminet "Schommelen" in Leiden speelde vanmiddag de "Doggy Dike". Samen met Ada was ik er naar toe gefietst om onder het genot van een Steenbrugge te luisteren naar de Ierse folkmuziek van deze regionale band.

En geheel in de Ierse traditie kun je dan in een pub aanschuiven met een muziekinstrument en meespelen. Met twee geleende lepels voldeed ik aan dit verwachtingspatroon, zowel tijdens de sessie in het café als die op het terras.
Vanochtend kon ik trouwens constateren, dat de Mercurialis zalf uitstekend werk verricht had in het drastisch verkleinen van de beginnende derde bal. Deze was in een paar dagen tijd ingekrompen tot de grootte van een erwt.
Voor de poëten onder ons: de erwt van Bert!

Nu weten jullie meteen, hoe Hans Christiaan Andersen aan zijn inspiratie voor dit wereldberoemde sprookje is gekomen.
Het fietsen naar en van mijn geboortehuis had trouwens geen nadelige gevolgen voor mijn zitvlak gehad. Het waaide gisterenavond nog behoorlijk, toen wij om half 8 's avonds naar Nieuw-Vennep trapten. De regenbui was overgetrokken en met de wind in de rug koersten we vrij snel op de Haarlemmermeer af, waar we een schuurfeest hadden ter gelegenheid van de 50e verjaardag van mijn schoonzus Trudy.

Trudy is met haar 50 jaar de jongste van de familie Breed. Ze komt al jaren bij ons over de vloer, zoals blijkt uit deze archieffoto van 15 april 1977.

Op die dag werd het 40-jarig huwelijksjubileum van mijn ouders gevierd. De zus van Trudy kwam ook langs op de receptie en daar men het onbegrijpelijk vond, dat een Adonis als ik nog steeds vrijgezel was, werd Monique uitgenodigd om mij 's avonds op het feest in het gareel te houden.

Laat u niet van de wijs brengen door deze veelbelovende foto's. Het was onbegonnen werk.
De volgende avond ging ik, als een vrije vogel, met mijn vrienden naar het Ontmoetingscentrun in Nieuw-Vennep, waar de Hobo String Band optrad.
In die jaren heb ik menig schuurfeest bezocht. Vooral de feesten van het jongerenkoor Octopus, waar ik poogde om de baspartij te zingen, waren geliefd.

In een schuur op het erf van Henk en Jenny Baars, de vader en moeder van tweevoudig Nederlands kampioen marathonschaatsen Peter Baars, zorgde John van Zanten voor prima swingmuziek, zoals deze van Status Quo.

Na mijn verhuizing naar Leiden kwamen er niet zo veel uitnodigingen voor schuurfeesten meer. Er was echter één uitzondering. Toen Jaap de Gorter van de Nieuwe Rijn naar de Rijn en Schiekade verhuisde, kreeg ik een uitnodiging voor een schuurfeest in zijn nieuwe woning, die ik niet helemaal begreep. Er zat zelfs een stuk schuurpapier bijgevoegd. Helaas: de datum en de tijd ontbraken bij deze uitnodiging....
Nee, dan was de uitnodiging van Trudy een stuk duidelijker. Om kwart voor 9 waren we in de schuur bij mijn ouderlijk huis, waar de spullen voor de Winterbiatlon staan opgeslagen. Het was gezellig druk. Buiten de families De Waard en Breed waren er ook een hoop vrienden van Sarah.
Ik raakte aan de praat met een groepje wielervrienden uit de Haarlemmermeer, waarmee ik op 4 september mee ga fietsen in het kader van "Ride for the roses". In het speciaal voor deze gelegenheid ontworpen wielershirt heb ik 2 weken geleden de marathon van Leiden gelopen.

Uiteraard waren er ook wat liederen en sketches. Een van de sketches sloot aan op de reischeque, die Paul en Trudy aangeboden hebben gekregen van hun 3 kinderen. Hiermee kunnen ze gedeeltelijk hun vakantie naar Griekenland betalen. Als Nederlanders zijn we sowieso veel geld kwijt om het Griekse begrotingstekort te helpen dichten, dus dan is een vakantie naar de Griekse eilanden niet de slechtste optie.
Gekleed in traditionele Griekse kledij dansten twee vrienden van Paul en Trudy de sirtaki op muziek van Trio Hellenique.

Natuurlijk kon ik niet nalaten om mee te dansen. Ik had er dan ook wekenlang op geoefend.

Nu was Trudy een maand voor haar 50e verjaardag oma geworden. We konden Richard en Linda dus feliciteren met de geboorte van hun dochter Naomi op 15 april.
En toen had dit jonge ouderpaar een verrassing in petto voor mij. In het Spaarne ziekenhuis vroeg de verloskundige aan Richard: "Kom jij uit Nieuw-Vennep?"
Mijn neef bevestigde dat en kreeg de vraag: "Ben jij familie van Beer Breed, die in Heemstede op de HAVO heeft gezeten?"
Na enig doorvragen kwamen ze tot de conclusie, dat oom Bert inderdaad de klasgenoot van Gerda moest zijn, van wie ik de hartelijke groeten kreeg. Nu had ik in de HAVO echter twee Gerda's in de klas: Gerda van Zijl en Gerda Zwager. Uit de rest van het verhaal kon ik deduceren, dat het Gerda van Zijl uit Haarlem betrof. Wat is de wereld toch klein....

De bijnaam "Beer" had ik trouwens te danken aan Willem van Trigt, de docent Nederlands in 4 HAVO. Ik was koud een paar dagen op de HAVO-top van "De la Salle" aanwezig, of hij las mijn voornaam, tot hilariteit van 4C, verkeerd voor. Binnen een paar dagen had ik, na "Kikker" in Nieuw-Vennep, mijn tweede bijnaam te pakken.

Om half 1 vertrok Beer Breed naar Leiden, waarbij hij Ada zo veel mogelijk uit de wind hield. Om 2 uur zat de fietstocht vanaf het schuurfeest erop.