Vorig jaar zomer brak ik in Ost-Friesland tijdens de fietsvakantie een stang van mijn zadel. In Oldenburg is toen bij een fietsmaker bij het station een nieuw zadel erop gezet.
Vanmiddag fietste ik met Ada bij de Garenmarkt in Leiden. Mijn zadel begon ineens te wiebelen, er kletterde wat ijzer op de straat en ik zat een stukje lager. Ik was door mijn zadel gezakt.
We raapten alle spullen bij elkaar. Ik deed het in de fietstas en zou naar de enige fietsenmaker in Leiden gaan, die op zondag open was: de stationsstalling, toevalligerwijze getooid is met de naam Oldenburger.
Ada gaf me nog een nuttige tip mee. "Als kind vond ik het stoer, om op de bagagedrager te zitten en dan te fietsen", aldus mijn liefhebbende echtgenote.
En zo reed ik als stoere 50plusser door de Breestraat en de Steenstraat naar Leiden Centraal, waar de gebroken bout binnen 5 minuten voor € 1,20 vervangen werd.
Nu kan het natuurlijk geen toeval zijn: dat ik binnen 15 maanden tot tweemaal toe iets afbreekt in mijn zadel. De meest voor de hand liggende verklaring is, dat ik door alle trainingen ijzersterk geworden ben.
Helaas voor mij is er nog een logische verklaring mogelijk: metaalmoeheid....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten