Het laatste gedeelte van onze fietstocht door Duitsland begon bij het verlaten van de Weser-Radweg bij de havens van Bremen. Op aanraden van een medewerker van de ADFC, wat klinkt als de naam van een voetbalclub, maar het staat voor Allgemeiner Deutscher Fahrrad-Club, zeg maar de Duitse tegenhanger van onze eigen Fietsersbond.
Bij Altenesch pikten we de Deutsche Sielroute op. Dit heeft trouwens niets met zielen te maken, maar met zijl, zoals in de plaatnaam Delfzijl. In het Nederlands betekent gewoon uitwateringssluis. Wij reden daar dus niet zielig rond.
Vanaf Altenesch volgden het riviertje de Berne door het boerenland door plaatsjes als Katienbüttel en Hiddigwarden naar het plaatsje Berne, om bij Huntebrück de Hunte te volgen tot Oldenburg. Het is een mooie, rustige fietsroute, maar je rijdt wel vrijwel constant aan de voet van de dijk.
Vlak langs de spoorbaan reden we, de bordjes Ammerlandroute volgend, over een fietspad grotendeels langs de bosrand naar Bad Zwischenahn, waar we een camping hadden op 500 meter van het Zwischenahner Meer, een meer van 2 bij 3 km, waar in ijswinters langs de kanten volop kan worden geschaatst.
In het midden is het te diep voor betrouwbaar ijs, net als bij de Kagerplassen op 't Joppe.De volgende dag pikten we bij Ocholt de Ammerlandroute weer op om via Apen en Augustfehn naar Detern te rijden, waar bordjes met Deutsche Fehnroute ons richtsnoer waren door het heuse polderland.
Hier ontdekten we op een boerenschuur, dat Duitsers wel degelijk gevoel voor humor hebben:
Even de foto aanklikken voor een vergroting.
Die foto op de muur riep bij mij associaties op met één van de beroemdste lp-hoezen: Atom Heart Mother van Pink Floyd, de eerste hoes, waarop de naam van de groep aan de buitenkant niet voorkwam! De rest van de tocht zat die schitterende muziek dan ook in mijn hoofd.
Een prachtige slingerweg langs de Jümme bracht ons naar Amdorf, waar we over een oude smalle steile brug de Leda overstaken.
Bij Esklum namen we ter hoogte van de Historische Sielanlage op de nieuwe dijk een pauze. We zaten hier pal onder het stadje Leer.
De rivieren, zoals ook de Ems, zijn hier trouwens échte getijdenrivieren. Dat kun je goed zien aan de afzetting van het slik op de rietkragen en op de slikvelden in luwe hoekjes. Zonder de dijken, zou dit nog gewoon een Waddengebied zijn!
Via Driever kwamen we bij de Friesenbrücke, een oude spoorbrug met fietspad om via Weener en Bunde in Bad Nieuweschans te belanden. Ost-Friesland werd hier Groningen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten