Om half 8 begonnen we in de harde wind aan de doordeweekse droogtraining. Eerst liepen we naar station Lammenschans, waar we 6 keer de betonnen trap lopend of springend beklommen, alvorens we naar Cronesteyn vertrokken voor een serie coördinatie-oefeningen. Het blijkt toch een lastige combinatie te zijn: bewegen in hoog tempo en nadenken tegelijk. Behalve voor de beenspieren bleken deze oefeningen bij onze IJVL-droogtrainingsgroep ook goed te zijn voor de lachspieren.
Tot slot hadden we een blokje veldoefeningen met tussendoor dribbelen rond het veld.
Het begon langzamerhand steeds harder te regenen. Het roeien in het gras voelde net aan, alsof je op het water was. Af en toe regende het hard, maar dat was nog maar kinderspel.
Toen we om 9 uur richting kleedkamers en kantine van Swift liepen, gingen de hemelsluizen pas echt goed open. We waren al doorweekt, maar er bleek nog een overtreffende trap te bestaan in deze wolkbreuk. Hans Boers en ik namen nog even de klim op de Bult. Het asfalt leek wel een beek!
Nu train ik al 23 jaar bij de IJVL en natuurlijk heb ik, ook al is het meestal gewoon droog, in die tijd best wel eens een bui op mijn kop gehad, maar dit sloeg echt alles. Ik had geen droge draad meer aan mijn lijf op deze doorweekte doordeweekse droogtraining!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten