Ada ging om kwart voor 8 douchen, terwijl ik de binnentent afbrak. De buitentent was nog niet helemaal droog, dus deze ging na het ontbijt los in de fietstas.
Net op tijd, want het begon te spetteren. Om half 10 verlieten we Campingplatz "Am Furlbach" en reden over dezelfde route als gisteren naar Augustdorf, waar op het punt, waar Ada gisteren verkeerd afsloeg, een vader en een zoon dat nu ook deden.
Ik wenkte hen in de goede richting.
"Das ist nicht eindeutig" zei de vader over de rode fiets met pijl, die de richting zo aangaf, dat je 2 kanten op zou kunnen.
Via een mooi bos daalden we af naar Detmold, waarvan we alleen de buitenwijken "aan deden". Bij de Jugendherberge, die we onderweg bij een paar mooie uitzichtspunten tegenkwamen, haalden we Kaffee mit Milch und heisse Schokolade uit de drankautomaat.
Het volgende reisdoel was Heiligenkirchen, waar het grote klimmen ging beginnen. Met een paar afdalingen tussendoor klommen we feitelijk constant tot Holzhausen.
Hier zouden de Externsteine staan, een bijzondere rotsformatie.
Na de eerste zware regenbui van deze fietsdag stuitten we in Holzhausen op een groot houten bord met Externsteine. Hier begon halverwege de dag het maken van foute keuzes. Ada en Bert konden het niet meteen eens worden, dus lieten we het bord Externsteine voor wat het was en vervolgden de R1. Na een paar km fietsen, waaronder een behoorlijke afdaling, was er niets, wat er op wees, dat die Externsteine nog zouden komen.
We reden, lees klommen, weer terug naar Holzhausen, waar bij een parkeerplaats een onduidelijk bord met wandelroutes naar de Externsteine verwees. Eén van die paden was de Hermannsweg. We besloten deze rechtstreekse weg over de heuveltoppen te nemen.
Van een andere fietsvakantie in het Teutoburger Wald, in 1995 bij Ibbenbüren, kenden we de prachtige Hermannsweg al. Daar liep deze langs de rotsformatie "Das hockende Weib".
Alles ging goed, tot er halverwege de afdaling een beukeboom op het pad lag. We moesten de zwaar bepakte fietsen over takken op kniehoogte tillen, maar wel zo, dat de fietsen niet vast kwamen te zitten in de bovenste takken. Met veel pijn en moeite en ten koste van enkele schrammen lukte dit.
We daalden af naar de prachtig aan een meertje gelegen Externsteine, waar we op een bankje onze lunch tot ons namen. Over 2 km afstand hadden we ruim een uur gedaan!
Om half 2 betaalden we € 1,50 p.p. om twee van deze stenen te mogen beklimmen. Vanaf het platform op de top had je inderdaad een prachtig uitzicht. De tweede steen lieten we voor wat deze was, om aan Ada's black out te beginnen.
Voor het beklimmen van de rots zei Ada, dat we tussen de Externsteine door moesten voor de R1. Nadat Ada met een Nederlandse vrouw had gepraat, gingen we een heel andere kant uit. Over een parkeerplaats kwamen we bij Horn uit. We reden zelfs een buitenwijk van Horn in, waar Ada, met het boekje van de R1, ons rechtomkeer liet maken. We reden terug naar het grote parkeerterrein, waar we de kaart en de ligging van de vijvers goed bestudeerden. Een paar minuten later fietsten we tussen de Extrensteine door, precies de route, die Ada eerst gezegd had!
Daar vonden we al snel Radweg Eins. Kortom, als we 2 uur geleden een paar honderd meter verder hadden gefietst....
Door de prachtige bossen reden we via Silbermühle naar Leopoldstal, waar de hemelsluizen pas goed open gingen. Mijn regenjas bleek absoluut niet meer waterdicht. Na 10 minuten fietsen in de stromende regen gingen we toch maar schuilen in een openstaande garage langs de weg.
Nadat de bui was over getrokken, fietsten we verder door het prachtige beekdal in de richting van Visebeck. Je kon zien, dat het hier nauwelijks geregend had. Als we niet al die foute keuzes gemaakt hadden....
In dit dal kwamen we een paar Nederlanders tegen, die tot Nieheim met ons op fietsten. Zij hadden, met het oog op het onbestendige weer, een pension gereserveerd. Achteraf bleek dit trouwens de enige échte regendag van de vakantie te zijn geweest. Iedere fietsvakantie tref je er trouwens wel eentje aan. Voor de rest hadden we wel eens buien, maar eigenlijk hebben we 2 weken lang uitstekend fietsweer gehad!
Op weg naar Mariënmünster had je op het boerenland, dat op en neer golfde, een prachtig uitzicht op de omringende heuveltoppen. Een nieuwe pikzwarte lucht diende zich aan ter hoogte van Bredenborn. We raceten naar een boerenschuur, waar we een half uur schuilden. Behalve harde regen waren er ook een paar donderklappen.
Na de bui daalden we vanaf Eilversen zo'n 10 km af door de bossen en door dorpjes als Ovenhausen en Lütmarsen naar Höxter.
Hier hadden we nog even een discussie, of we naar de camping of naar de jeugdherberg zouden gaan. We kozen voor het laatste. Na € 49,- voor de nacht te hebben neergeteld, daalden we wandelend de steile helling af naar de prachtige Altstadt van Höxter. Aan de snel stromende Weser lag de camping in de zonneschijn....
Soms voel je je een schlemiel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten